Był rok 1941. Armia zwycięskiej III Rzeszy opanowała już większość Europy. Podbiła Polskę, Belgię, Holandię, Danię, Norwegię, Francję. Z Rumuni, Węgier, Słowacji uczynił Hitler bezwolne, podległe mu państewka. Wcześniej zagarnęła Austrię i Czechy. To właśnie Czechy i ich potężny przemysł był perłą pośród niemieckich zdobyczy w tej wojnie.
Na zachodzie Europy Niemcy bombardowały Wielką Brytanię. Feldmarszałek Rommel prowadził działania wojenne w północnej Afryce a Hitler szykował się do uderzenia na swojego sojusznika, na ZSRR. Tam bowiem widział swój "lebensraum" w imię odwiecznego niemieckiego DRANG NACH OST.
Agresja na ZSRR wymagała jednak olbrzymiej masy uzbrojenia, samolotów, czołgów, ciągników i samochodów. Przemysł III Rzeszy, krajów podbitych i uzależnionych, pełną parą pracował na potrzeby przyszłej wojny. Szczególną rolę odegrały tu fabryki dawnej Czechosłowacji.
Jedną z nich była TATRA. Historia Tatry sięga roku 1850r. Jest to trzecia najstarsza na świecie firma motoryzacyjna nieprzerwanie produkująca samochody, po Peugeot, i Daimler AG. Wtedy to Ignác Šustala założył warsztat zajmujący się wytwarzaniem bryczek i wozów konnych, które wytwarzano do 1925 roku. W 1881 roku podjęto produkcję wagonów kolejowych. W 1897 roku wyprodukowano pierwszy samochód osobowy marki Tatra, bazujący na projekcie Karla Benza – Präsident.
Nazwę Tatra przedsiębiorstwo przyjęło w 1921 roku.
W rezultacie aneksji Czechosłowacji w październiku 1938 roku fabryka Tatry przeszła pod kontrolę Niemców. Wstrzymano prawie całą produkcję samochodów osobowych a działania fabryki ukierunkowano na produkcję wszelkich pojazdów dla niemieckiego Wehrmachtu. I tak min fabryka dostaje polecenia opracowania ciężarówki dużej ładowności z napędem 6x4 i 6x6 z silnikiem chłodzonym powietrzem. Już w tych założeniach widać przeznaczenie pojazdu. Napęd wszystkich kół to łatwość poruszania się w trudnym terenie a silnik chłodzony powietrzem to odporność na bardzo niskie temperatury.
I tak oto w 1942 z linii produkcyjnej zakładów w Kopřivnici zaczęły zjeżdżać Tatry 111
.
Jeśli ktoś z Was ma ochotę wesprzeć mnie tak by moje artykuły o motoryzacji, turystyce i dobrej kuchni były jeszcze ciekawsze zawsze może postawić mi wirtualną kawę. Możecie też u mnie zamówić artykuł o interesującym Was samochodzie lub motocyklu.
Samochód
powstał podczas II wojny światowej w okresie braku jakościowych
materiałów konstrukcyjnych oraz metali nieżelaznych. Niemniej jednak 111
wyróżniał się długą żywotnością nawet w trudnych warunkach
eksploatacyjnych. 111 z powodzeniem wykorzystał Wehrmacht,
po wyzwoleniu i lutowym zamachu stanu zasłynęli głównie na wielkich
budowach socjalizmu na całym świecie.
Tatra 111 to jedna z najbardziej znanych ciężarówek marki Tatra, która swoją niezawodnością i dobrymi właściwościami jezdnymi w terenie szybko zyskała popularność zarówno w armii niemieckiej, dla której została opracowana, jak i później w armii czechosłowackiej i nie cywilnych kierowcach. tylko w Czechosłowacji, ale i za granicą, zwłaszcza w trudnych warunkach Syberii w ówczesnym Związku Radzieckim. Jej pomnik został wzniesiony w syberyjskim mieście Susuman. Tatra 111 była produkowana od 1942 do 1962 roku, kiedy to ostatecznie została zastąpiona przez Tatrę 138
.
W sumie wyprodukowano prawie 34 tysiące samochodów Tatra 111 w wielu wersjach i modyfikacjach. Najczęściej były to skrzyniowe i wywrotki, ale także dźwigi samochodowe, koparki, autocysterny, cementowozy, traktory i wiele specjalnych nadbudówek.
Tatra 111 przeszła przez lata produkcji wiele modyfikacji i ulepszeń. Pierwotnie stosunkowo wysoka moc silnika 154 kW przy 2250 obr / min. została później zmniejszona do 132 kW przy 1800 obr / min, aby zwiększyć niezawodność i możliwość długotrwałego obciążenia. Ładowność 8 ton dla pierwszych samochodów została później zwiększona do 10,3 tony.
Na pierwszy rzut oka największe zmiany odnotowano podczas produkcji kabiny kierowcy, która w pierwszych samochodach miała bardzo proste kwadratowe kształty z małymi okienkami. Został wykonany z płyty wiórowej, która w czasie wojny zastąpiła rzadką blachę stalową. Później kabiny były już stalowe, początkowo z drewnianą ramą; Jednak ostatnie modele były już całkowicie metalowe, początkowo z typowym ujemnym nachyleniem przednich szyb (względy taktyczne). Silnik również przeszedł poważną modernizację - zmieniono napęd wentylatorów chłodzących z oryginalnych łańcuchów na późniejsze paski klinowe, kształt komory spalania i denka tłoka (T 111A), co również zmieniło położenie dolotu i rury wydechowe, ale także ulepszone chłodzenie i mniejsze zużycie paliwa.
Tatra 111 osiągała prędkość 75 km / h w pierwszych samochodach, później po zmniejszeniu prędkości silnika do 62 km / h przy stosunkowo korzystnym średnim zużyciu 30 litrów oleju napędowego na 100 km. Silniki Tatry 111 znalazły stosunkowo szeroki zakres zastosowań. Oprócz pojazdów T 111, mocniejsza wersja napędzała również wywodzące się z ciężkich ciągników drogowych Tatra 141
, mniej znane wywrotki jednokierunkowe Tatra 147, ale także np. Popularne wozy szynowe serii M 131.1 (znane jako Hurvínek) )
- tutaj w wersji o zmniejszonej mocy, czyli małe traktory lotniskowe i wciągarki, czy wojskowe łodzie motorowe.
Silniki o różnej liczbie cylindrów pochodzące z T 111, np. Napędzały Tatrę 128 (V8)
, autobus górski Tatra 500 HB (V8)
, czy znany samochód terenowy Praga V3S (prototyp R5, Silniki R6 T 911, T 912 w standardzie)
i jego drogowa wersja Praga S5T. 
W czasie wojny silnik Tatra 111 był również wbudowany w niemieckie ośmiokołowe samochody pancerne Sd Kfz. 234 Puma
, pojazdy gąsienicowe FAMO F3
Pochodnymi konstrukcji T111 były również czterocylindrowe T 114 i płaskich sześciocylindrowe T 116 napędzające prototypy Tatra.
Podwozie Podczas budowy T 111 w pełni wykorzystano zasady koncepcji Tatra. Samochód posiadał napęd na wszystkie koła z przełączanym napędem na przednią oś. Podwozie pojazdu składało się z szkieletowej rury nośnej, do której za pomocą kołnierzy przymocowano skrzynie biegów poszczególnych osi, w tym przedniej. Wszystkie osie kołysały się, co w połączeniu ze sztywną skrętnie ramą kręgosłupa i blokadami mechanizmu różnicowego pozwoliło samochodowi na bardzo dobre prowadzenie w terenie. Silnik T 111 Silnik T 111 (typ T 103) był silnikiem wysokoprężnym z bezpośrednim wtryskiem paliwa z dwóch połączonych sześciocylindrowych pomp wtryskowych i rozdzielaczem OHV za pomocą trzech wałków rozrządu z dwoma zaworami na cylinder. Miał 12 cylindrów w dwóch rzędach ustawionych w 75 ° V o pojemności 14,8 litra (średnica 110 × skok 130 mm) i był chłodzony powietrzem za pomocą dwóch osiowych wentylatorów ciśnieniowych, napędzanych najpierw przez zamknięty łańcuch, później prostszy przekładnia pasowa. Wlot z przodu oraz wylot powietrza chłodzącego na górnej powierzchni okapu regulowane były obrotowymi żaluzjami. Segmentowy, przykręcany wał korbowy był walcowany w skrzyni tunelowej z zębatkami rozrządu z przodu. Smarowanie obiegowe pod ciśnieniem z „suchą” obudową i dwiema pompami (ssanie, smarowanie). Silnik został pierwotnie opracowany dla ciężkiego samochodu pancernego Sd Kfz. 234. Eksploatacja w warunkach klimatycznych Związku Radzieckiego stawiała przed silnikiem duże wymagania. Przy mrozach około -40 ° C silnik pracował dzień i noc, po trzech miesiącach samochód poszedł do naprawy. Jeśli silnik zatrzymał się i nie odpalił w ciągu 5 minut, pod nim wybuchł pożar, a gdy jeszcze nie odpalił, auto holowano do warsztatów. Przenoszenie Przekładnia była mechaniczna czterobiegowa i została uzupełniona o dodatkową skrzynię biegów do jazdy w terenie lub w przypadku, gdy konieczne było użycie dużego momentu obrotowego (wysoka przyczepność). Na przykład pojazdy były w stanie holować do dwóch przyczep o łącznej masie do 22 ton. Silnik był słaby jak na takie obciążenie, na podjazdach pracował na pełnych obrotach, a Tatra jechała z prędkością 5 km / h. Alternatywnie można zamontować wyciągarkę.
Tatra 141 to ciężarówka wyprodukowana przez Tatrę, która została zaprojektowana do holowania ciężkich przyczep. Technicznie bazuje na Tatrze 111, z którą ma taką samą większość części. Różnią się one większą, ośmiomiejscową kabiną, mniejszym rozstawem osi i całkowitą długością pojazdu. T 141 jest produkowany od 1959 roku (początkowo montaż sadów z Kopřivnicy) w zakładzie w Bánovcach nad Bebravou w wersji zdolnej do ciągnięcia 100-tonowej przyczepy i wersji T141B do ciągnięcia 50-tonowych ładunków.
Jednostka mocy Silnik: 12-cylindrowy widelec chłodzony powietrzem z silnikiem wysokoprężnym z rozdziałem OHV od T 111 o zwiększonej mocy Pojemność: 14 825 cm³ Współczynnik kompresji: 16,5: 1 Moc: 136,2 kW (185 KM) przy 2000 obr./min Moment obrotowy: 726 Nm przy 1400-1600 obr / min Prędkość maksymalna: 45 km / h (T 141B 60 km / h) Zużycie: 70 l / 100 km Przenoszenie Sprzęgło: mechaniczne, dwukomorowe, suche Skrzynia biegów: czterobiegowa (zsynchronizowana 1. i 2. bieg) Przekładnia redukcyjna: dwubiegowa Reduktory kół do modelu T141 Oś napędzana: obie z tyłu, z przodu z dołączanym napędem Podwozie: koncepcja Tatra z centralną rurą nośną Rozstaw osi: 3500 + 1220 mm Tor przedni: 1800 mm Rozstaw kół tylnych: 2080 mm Prześwit: 290 mm Waga: 12.140 kg (T141B 11950 kg), z dodatkowym obciążeniem 18.280 kg Hamulce: dwuobwodowy układ pneumatyczny, mechaniczny hamulec postojowy działający na bęben na końcu rury nośnej.
Tatra 147 to ciężarówka wyprodukowana przez Tatrę. Różni się od podstawowej wersji Tatra 111 ekstremalnie skróconym rozstawem osi umożliwiającym pracę nawet w ciasnych przestrzeniach. Na podwoziu zbudowano wywrotkę T 147 Dc5, przeznaczoną do transportu kamienia, ziemi i innych materiałów sypkich na jednostronnie przechylanym stalowym nadwoziu o pojemności 5 m³ i nośności 9240 kg.
Szanowni czytelnicy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz