Simson to jedna ze starszych niemieckich marek. Jej historia sięga roku 1854-go, kiedy to, bracia Löb i Moses Simson, przejęli jedną trzecią firmy Andreasa Bauera z Heinrichs. Firma ta od 1740 roku zajmowała branżą kuźniczą.
W 1856 roku założyli firmę Simson & Co, która kontynuowała produkcję stali węglowej, która była wykorzystywana głównie do produkcji broni myśliwskiej i wojskowej. Głównymi klientami była armia pruska, która potrzebowała broni do wojny austriacko-pruskiej w 1866 r. i francusko-pruskiej w latach 1870-1871 oraz saksońskie Ministerstwo Wojny.
W 1871 roku uruchomiono pierwszą maszynę parową. W następnym roku fabryka otrzymała kontrakty rządowe na produkcję broni. W latach 1872-1876 wyprodukowano około 150 000 karabinów wojskowych Model 71.
W 1880 roku rozpoczęto produkcję broni myśliwskiej.
W 1887 roku Gerson Simson zlecił dodanie warsztatów, biur i magazynów do domu zbudowanego w Suhl w 1882 roku. W 1893 roku rozpoczęto produkcję celowników precyzyjnych dla artylerii. Głównym klientem firmy był potentat rynku zbrojeniowego w Niemczech, koncern Krupp.
Od 1896 roku Simson rozszerzył swój asortyment i wyprodukował pierwsze rowery, które przypominały modele angielskie. Był też wyłącznym przedstawiciele brytyjskiej firmy ROVER.
Simson szybko stał się jednym z największych producentów rowerów. W 1908 r. doszło do strajków robotniczych. Domagano się przywrócenia do pracy dwunastu zwolnionych kolegów oraz zainstalowania pieców i wentylatorów w niektórych działach. Strajk zakończył się częściowym sukcesem pracowników.
W 1907 roku rozpoczął się rozwój produkcji samochodów osobowych. Do produkcji wykorzystano zlicytowaną, dawną, fabrykę mebli w Suhl. Prace rozwojowe naznaczone były kilkoma niepowodzeniami. Dopiero w 1911 roku, po kilku miesiącach pozyskania eksperta samochodowego Paula Henze, skonstruowano model nadający się do sprzedaży.
Na podstawie swoich dokumentów projektowych inżynier Fritz Hattler zbudował testowy model małego samochodu. W 1911 roku zbudowano i wprowadzono do produkcji seryjnej pierwszy samochód (Simson A) z silnikiem 4-cylindrowym.
SIMSON SUPRA Typ A
Jednak ze względu na niewystarczającą moc sprzedano tylko kilka egzemplarzy. Następnie opracowano warianty o większej mocy.
W 1855 r. było zaledwie 20 pracowników, w 1904 r. Simson, największy pracodawca w Suhl, zatrudniał 1200, a w 1918 r. około 3500 pracowników. Podczas pierwszej wojny światowej nastąpił silny wzrost zamówień, a firma była w stanie czterokrotnie zwiększyć produkcję w latach 1915-1917. Simson produkował części do karabinów maszynowych, karabinów, małych dział artyleryjskich, silników lotniczych i karetek pogotowia.
Po I wojnie światowej produkcja broni musiała zostać wstrzymana. Jednak 25 sierpnia 1925 r. Simsonowi udało się zawrzeć monopolistyczny kontrakt z Reichswehrą na dostawę lekkich karabinów maszynowych, karabinów, karabinów i pistoletów. W wyniku traktatu wersalskiego firma została wcześniej wyznaczona przez aliantów jako jedyny dostawca.
W 1924 roku firma rozpoczęła seryjną produkcję luksusowych samochodów, w szczególności modelu Simson Supra, który odnosił również sukcesy w wyścigach. Od 1930 r. produkowano także wózki dziecięce. Monopolistyczna pozycja jednego z nielicznych oficjalnych dostawców broni dla Reichswehry umożliwiła Simsonowi przetrwanie Wielkiego Kryzysu w 1929 r.
Ominął Simsona los który dotknął lokalnych konkurentów. Doprowadziło to do skarg i pozwów o dotacje państwowe, a także do żądań Stowarzyszenia Producentów Karabinów Suhler m.in. V. aby zamówienia wojskowe przydzielić nie tylko Simsonowi.
Wkrótce po dojściu do władzy narodowych socjalistów gauleiter z Turyngii Fritz Sauckel wszczął śledztwo w sprawie rzekomego oszukania Rzeszy Niemieckiej przez spółkę żydowską przy rozliczaniu zamówień państwowych.
Chociaż Izba Obrachunkowa Rzeszy nie mogła stwierdzić żadnych nadmiernych zysków, Sauckel w 1934 r. W Meiningen wszczął proces pokazowy przeciwko Arthurowi Simsonowi i niektórym starszym pracownikom za „oszukiwanie Rzeszy”. Jednak uwięzieni oskarżeni musieli zostać uniewinnieni od wszystkich zarzutów rok później z powodu braku dowodów.
Jeszcze wcześniej, 19 września 1933 r., firma Simson & Co KG wydzierżawiła (pod przymusem) firmę nowo powstałej firmie Berlin-Suhler Waffen- und Fahrzeugwerke GmbH w celu usunięcia nazwiska rodowego z nazwy firmy. Powiernikiem został Herbert Hoffmann, berliński kupiec i członek NSDAP. W rezultacie kontrola nad ich firmą została odebrana rodzinie Simsonów i przekazana powiernikowi Hoffmannowi. W celu aryzacji firma, która była wyceniana na około 18 milionów marek i miała roczne zyski w wysokości około 1,6 miliona marek w 1934 roku, została zaoferowana Friedrichowi Flickowi za cenę od 8 do 9 milionów marek. Flick odrzucił to po długich negocjacjach. 1 września 1934 r. zaprzestano produkcji samochodów na rzecz produkcji zbrojeniowej.
źródło https://de.wikipedia.org/wiki/Simson_SR1
W sierpniu 1935 r. Sauckel uzyskał apelację przed Wyższym Sądem Okręgowym w Jenie, tym razem za zamkniętymi drzwiami. Zakończyło się to wyrokiem skazującym i grzywną w wysokości 9,75 mln marek niemieckich wobec właścicieli. Domniemana nadwyżka zysku została obliczona przez German Revisions- und Treuhand AG. Potrzebne pieniądze mogli zapłacić jedynie właściciele Julius i Arthur Simson , siłą zmuszeni do opuszczenia fabryki, tak że 28 listopada 1935 roku firma została przekazana Fritzowi Sauckelowi. Rodzinie Simsonów udało się w 1936 roku uciec do Szwajcarii i wyemigrować do USA. Nazwa Simson została ostatecznie usunięta z nazwy firmy.
Nabyty majątek stał się następnie podstawą Fundacji Wilhelma Gustloffa, która została założona w 1936 roku. W tym samym roku, pod nazwą BSW 98, z linii montażowej w Suhl zjechał pierwszy zmotoryzowany jednoślad tego producenta, który wówczas był jeszcze uważany za motocykl. Wraz z początkiem II wojny światowej produkcja rowerów, wózków dziecięcych i motocykli została wstrzymana i przestawiona na broń. Od 1939 roku firma działała pod nazwą Gustloff-Werke - Waffenwerk Suhl. 6000 pracowników produkowało różnorodną broń wojenną, taką jak karabiny, karabiny maszynowe i lekkie działa przeciwlotnicze.
Sprzedaż produktów wojskowych w 1940 roku wynosiła niecałe 43 miliony marek, podczas gdy sprzedaż produkcji cywilnej, która została przerwana w następnym roku, wynosiła zaledwie około 3,3 miliona marek. Między innymi w samym tylko 1944 roku w Suhl wyprodukowano prawie 62 000 karabinów maszynowych 42 i 2500 wagonów do 2 cm Flak 38.[3] Oprócz fabryki głównej w 1938 roku w Schmiedefeld am Rennsteig powstała filialna fabryka do produkcji luf do karabinów maszynowych. Tak zwany Rennsteigwerk znajdował się bezpośrednio przy stacji Rennsteig.
W 1940 roku powstała fabryka Gustloff w Meiningen do produkcji karabinu przeciwpancernego 39, MG 13 i 2 cm Flak 38, a także fabryka w Greiz do produkcji luf do karabinów. Wreszcie w 1942 roku inna fabryka filialna w Litzmannstadt (Łodzi), rozpoczęła produkcję MG 42, którą w sierpniu 1944 roku przeniesiono do Suhl.
Jeżeli podobają się Wam moje felietony i czekacie na następne to zawsze możecie postawić mi kawę.
buycoffee.to/meskibigos
BIBLIOGRAFIA
- https://de.wikipedia.org/wiki/Simson_(Unternehmen)
- https://meskibigos.blogspot.com/2023/03/404-simson-425.html
- https://www.mza.de/
- https://www.simson.de/
- https://curlie.org/World/Deutsch/Freizeit/Motorrad/Marken/Simson/
- https://web.archive.org/web/20140810005921/http://ddr-fahrradwiki.bplaced.net/index.php?title=Modelle_Simson
- https://www.stasi-unterlagen-archiv.de/informationen-zur-stasi/themen/beitrag/simson-unter-kontrolle/
- https://www.mdr.de/404/index.html
- Moped SR I vor der Serienproduktion. In: Kraftfahrzeugtechnik 7/1955, S. 219.
- Wichtige Bestimmungen für Moped-Fahrer. In: Kraftfahrzeugtechnik 1/1956, S. 35.
- Kraftfahrzeuge auf der Leipziger Frühjahrsmesse 1956. In: Kraftfahrzeugtechnik 3/1956, S. 84.
- Praktiker verbessern das Moped SR1. In: Kraftfahrzeugtechnik 5/1956, S. 188–189.
- Verbesserungen am Moped SR 1. In: Kraftfahrzeugtechnik 9/1956, S. 349–350.
- Kraftstoffverbrauch Kleinroller Typ KR 50. In: Kraftfahrzeugtechnik 1/1959, S. 33.
- Zu zweit auf dem Moped. In: Kraftfahrzeugtechnik 6/1957, S. 235 und 5/1958, S. 189.
Jeżeli podobają się wam moje
felietony to zapraszam do obserwowania mojego bloga MĘSKI BIGOS.
Informacje o nowościach znajdziecie na wielu grupach motoryzacyjnych w
mediach społecznościowych FB, TT, INSTAGRAM, TT i innych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz