La Officine Meccaniche była włoską firmą specjalizującą się w produkcji pojazdów, w szczególności ciężarówek oraz pojazdów szynowych i tramwajowych. Po zakończeniu produkcji w pozostałych sektorach działalności pod marką OM pozostał jedynie dział zajmujący się produkcją wózków widłowych, należący do Grupy Kion.

Początki firmy sięgają Officine Meccaniche Grondona, założonej w 1847 roku przez Felice Grondona, firmy produkującej wagony kolejowe, przejętej przez Miani i Silvestri w 1899, dając początek Società Anonima Officine Meccaniche (dawniej Miani Silvestri & C. – A. Grondona, Comi & C.) z siedzibą w Mediolanie przy via Vittadini, w Porta Vigentina.

Z kolei 1 października 1917 roku bracia Züst sprzedali swoją firmę Brixia-Züst, która od 1906 roku specjalizowała się w produkcji pojazdów samochodowych (jako filia Züst), przekazując odpowiedni zakład w Brescii „OM”.

Tak powstała OM Officine Meccaniche Miani e Silvestri & C. A. Grondona Comi & C. W okresie międzywojennym działalność OM była bardzo intensywna i skierowana także do świata wyścigów samochodowych. Pojazdy OM startowały i zwyciężały w Mille Miglia oraz 24-godzinnym wyścigu Le Mans.

OM 469N

OM Officine Meccaniche – Mediolan – Brescia dawniej Miani e Silvestri & C. – A. Grondona Comi & C.

W 1927 roku firma przejęła O.M. Carrozzeria di Suzzara w prowincji Mantua, założonej w 1878 roku przez Alfredo Casali w celu produkcji maszyn rolniczych. W 1933 roku firma znajdująca się w kryzysie, zagrożona utratą płynności stała się częścią Grupy Fiat, wkrótce zaprzestając produkcji samochodów. W 1937 roku fabryki OM w Brescii i Mediolanie zostały zjednoczone, tworząc trzy sektory produkujące autobusy i ciężarówki; sprzęt kolejowy, ciągniki rolnicze, wózki widłowe i silniki okrętowe a także pompy silnikowe i systemy chłodnicze.

OM 665 "Superba"

W latach trzydziestych XX wieku produkowano ciężarówki z klasycznymi kabinami, wyposażone w silniki Diesla i budowane na licencji szwajcarskiej firmy Saurer. W okresie powojennym OM mocno zaangażował się w produkcję samochodów ciężarowych, autobusów i ogólnie pojazdów szynowych.

Od lat pięćdziesiątych nowym ciężarówkom nadano nazwy pochodzenia zoologicznego, np. OM Leoncino. OM Tigrotto z 1958 r

OM Tigrotto del 1958

OM Leoncino, the first of Officine Meccaniche's zoological ...

OM LEONCINO

Truck - OM TITANO | OM TITANO in cava materiali inerti inert… | Flickr

OM TITANO

W 1951 roku OM wyprodukował pierwszy wózek widłowy wyposażony w silnik spalinowy. W tym samym roku w Luzzarze powstała firma Piccola Industria Meccanica a Sud del PO (PIMESPO), producent wózków magazynowych.

W 1967 roku firma przestała być samodzielnym działem konstrukcyjnym, ostatecznie wchodząc do Grupy Fiat jako integralna część Fiata Veicoli Industriali. Od tego czasu produkcja OM 170 zaczęła zastępować model Tytan, a w kolejnych latach gama średnich i lekkich samochodów ciężarowych została zmodyfikowana i zmieniono jej nazwę, dodając dla każdego modelu serię numeryczną, wskazującą DMC pojazdu.

W 1970 roku wybudowano nową fabrykę w Modugno (BA), która została następnie rozbudowana w 1977 roku i zamknięta w 2011 roku po fuzji z firmą Still.

OM 170

OM ORSETTO

W 1972 roku gama OM została ostatecznie ujednolicona z gamą Fiata Veicoli Industriali. Trzy lata później, w 1975 roku, narodził się nowy holding Iveco, obejmujący wszystkie marki Grupy Fiat produkujące samochody ciężarowe, w tym OM. Jednak, jeszcze przez kilka lat marka OM była stosowana w ciężarówkach serii numerycznej oraz w innych modelach, takich jak Grinta (pierwsza seria OM marki Iveco Daily).

Po tym; marka OM pojawi się wyłącznie w wózkach widłowych produkowanych przez Fiata Carrelli Elevatori, oddział nowo powstałego Iveco. W 1992 roku FIAT podjął decyzję o sprzedaży części firmy Forklift Trucks niemieckiej grupie Linde. Brak dostępnego opisu zdjęcia.

Od 2002 roku cały kapitał zakładowy pozostałej po OM przechodzi na Linde, która zmienia nazwę na OM Carrelli Elevatori S.p.A. W związku z tym znikają wszelkie odniesienia do Fiata Iveco, i marka OM ostatecznie opuszcza strukturę akcjonariatu spółki. W 2006 roku trzy marki Linde, Still i OM wraz z sektorem hydrauliki połączyły się w jedną Grupę Kion.

Brak dostępnego opisu zdjęcia.

Pierwszym samochodem był S 305 25/35 KM, w którym widać było wpływ najnowszych modeli Züst. Już wraz z drugim modelem zaprezentowanym w następnym roku, 469 12/15 HP.

Ważnym pojazdem w historii OM jest model 665 „Superba”, z dwulitrowym sześciocylindrowym silnikiem, zwycięzca pierwszej edycji Mille Miglia w 1927 roku.

OM LUPETTO 25

Choć pierwotna produkcja w tamtym czasie skierowana była na rynek samochodów osobowych i sportowych oraz pojazdów kolejowych, to sława firmy związana jest z konstrukcją samochodów ciężarowych.

W latach trzydziestych XX wieku budowano klasyczne „musoni”, wyposażone w silniki Diesla i budowane na licencji szwajcarskiej firmy Saurer.

OM Lok;

OM TAURUS;

OM TAURUS

FOTOGRAFIA ORIGINALE D'EPOCA AUTOCARRO CON RIMORCHIO OM URSUS (A14) | eBay

OM URSUS;

OM Tytan 137. Po wojnie gama samochodów ciężarowych OM została odnowiona, prezentując modele z bardziej wyrafinowanymi funkcjami, na przykład wprowadzając kabinę COE. Wśród dużych samochodów ciężarowych, Orione był jedną z pierwszych innowacji. W 1950 roku na rynek wprowadzono Leoncino, które zastąpiło model Loc, od razu osiągając wielki sukces komercyjny i stając się przodkiem serii innych średnich i małych modeli, wszystkie o nazwach wywodzących się z królestwa zwierząt.

OM Taurus 340 (1949) | Percorso Storico Strada 456 Mele - Pa… | Flickr

OM TAURUS 340

Rok później wprowadzono na rynek Taurus 340, a w 1953 roku Super Taurus. Zostały one pod koniec lat pięćdziesiątych zastąpione dwoma odrębnymi modelami: Tigrotto z 1957 r. i Tigre z 1958 r.

IVECO przypomina kultowe modele sprzed lat w dwóch wyjątkowych edycjach specjalnych: Leoncino i Tigrotto - NA OSI

OM TIGROTTO 1957r.

OM Tigre prima serie | Old lorries, Old trucks, Vintage trucks

OM TIGRE 1958r.

W 1955 roku Super Orione zastąpił Orione, poprawiając jego parametry techniczne.

OM Super Orione 1960 | LorenzoSSC | Flickr

OM SUPER ORIONE 1955r.

Lupetto zadebiutowało w 1959 roku. Ciężka ciężarówka Titano zastąpiła Orione i Super Orione w 1961 roku. Jeśli chodzi o gamę małych i średnich samochodów ciężarowych, Cerbiatto pojawił się w 1963 r., Daino w 1965 r., a ostatecznie Orsetto w 1966 r.

Od końca lat sześćdziesiątych do początku siedemdziesiątych produkcja samochodów ciężarowych OM przestała być niezależna od produkcji Fiata Veicoli Industriali. Wszystkie modele zootrzymały nowe oznaczenie tzw. serię numeryczną OM. Marka OM początkowo również pozostawała w ofercie samochodów ciężarowych Iveco, a po kilku latach została wycofana. Ciężarówki do użytku wojskowego Od lat 30-tych firma brała udział w zamówieniach wojskowych tworząc Autocarretta OM.

OM CL52

Po wojnie firma skonsolidowała się, budując ciężarówki podobne do tych używanych przez armię amerykańską. Kiedy armia włoska zleciła produkcję lekkiej Camionetty CL51 firmom OM i Lancia, projektanci firmy wykorzystali jako podstawę Leoncino. W latach 1952-1970 produkowano pojazd z napędem na wszystkie koła, zwany lekką ciężarówką CL52, inspirowany pojazdami transportowymi Dodge z II wojny światowej: ze względu na to podobieństwo pojazd był lepiej znany pod pseudonimem „gippone”. Był szeroko stosowany przez mobilne jednostki policji pełniące obowiązki związane z tłumieniem zamieszek.

Ciężarówka wojskowa OM 6600 ACP 56 została zbudowana na licencji amerykańskiej dla armii włoskiej. Innym modelem był OM RM 61 „Tigotto”, wywodzący się z cywilnej ciężarówki o tej samej nazwie i dostarczany w wersji przeciw zamieszkom, w dwóch seriach dla policji. Począwszy od drugiej połowy lat siedemdziesiątych zastąpiono go OM od 50 do 90, wyprowadzonym z szeregu numerycznego.

OM ORIONE 580 PORTESI OM Orione 580 Portesi images (640x480)

Photos of OM Super Orione Siccar

OM SUPER ORIONE SICCAR

OM wszedł, także, na rynek maszyn rolniczych dzięki współpracy z firmą MAIS (akronim od Meccanica Agricola Industriale Suzzarese) z siedzibą w Suzzara (MN). Po pierwsze, w ramach ściśle komercyjnej współpracy obu firm, MAIS poszukiwał solidnych i ekonomicznych silników, które mogłyby zastąpić słabsze silniki benzynowe, wykorzystywane dotychczas jako siła napędowa jej maszyn rolniczych.

Firma OM wygrała ten konkurs, dzięki doskonałej reputacji, jaką zdobyła w poprzednich latach, w tym konkretnym przypadku dzięki lokomotywom parowym i na olej ciężki, które MAIS wybrała do napędzania swoich pojazdów. W ten sposób w latach 1921-1922 firma MAIS była w stanie zaoferować swoim klientom pierwsze lokomotywy parowe i na olej ciężki OM, co później pozwoliło jej stać się oficjalnym sprzedawcą we Włoszech.

Po okresie wielkich sukcesów MAIS wpadł w poważny kryzys finansowy, który w 1931 roku doprowadził do przeniesienia 70% własności na OM. W tych latach OM został podzielony na dwa duże podmioty produkcyjne, sektor motoryzacyjny pod nazwą OM Fabbrica Bresciana Automobili i sektor przemysłowy pod nazwą Anonima Officine Meccaniche Milano. Wielki Kryzys, czyli światowy kryzys finansowy z 1929 r., mocno uderzył w samą OM i biorąc pod uwagę dramatyczną sytuację gospodarczą w 1930 r., Credito Italiano (bank referencyjny OM) zaproponował sprzedaż 50% pakietu akcji OM FIAT Fabbrica Bresciana Automobili z opcję na pozostałe 50% w zamian za finansowanie niezbędne do przywrócenia działalności spółki.

FIAT wszedł zatem w posiadanie firmy, oprócz fabryki w Brescii, a także kontraktów na licencyjną produkcję szwajcarskich silników wysokoprężnych Saurer, których OM był licencjobiorcą i które cieszyły się wówczas dużym uznaniem. W 1931 roku Credito Italiano zostało znacjonalizowane, co umożliwiło FIATowi zakup OM Milano Società Anonima od IRI, które z kolei było właścicielem MAIS, i w ten sposób FIAT stał się de facto właścicielem wszystkich zakładów produkcyjnych OM od lat trzydziestych XX wieku, jednocześnie umożliwiając OM działała jako samodzielna firma z pełną autonomią do 1967 roku.

Wśród maszyn rolniczych w latach trzydziestych XX wieku wyprodukowano kilka modeli ciągników typu hothead. W latach czterdziestych XX wieku na licencji Case zbudowano dwa modele napędzane olejem, w tym model 2TM wyprodukowany w 1942 roku.

W 1952 roku zaprezentowano ciągniki rolnicze OM, należące do gamy Fiata Trattori; w rzeczywistości w tamtych latach Fiat produkował tylko modele o mocy 25 KM oraz 55 KM i więcej; bestsellerem będzie 35/40, model ze sprzęgłem ręcznym i silnikiem wysokoprężnym o pojemności 3770 cm3, produkowany również jako pojazd gąsienicowy w klasycznym pomarańczowym kolorze Fiata.

Następnie; wyszły 35/40R ze sprzęgłem pedałowym i 45R, z których wyprodukowano również wersję gąsienicową o nazwie 45C.

OM 50

W 1958 roku przyszła kolej na model 50R (wyprodukowany w bardzo nielicznych egzemplarzach), a następnie modele 512R i 513R.

OM Nastro d'Oro 615

Seria Diamante zadebiutowała w 1964 r. modelami 615 i 715, a w 1968 r. seria Nastro d'Oro z modelami 650, 655, 750 i wreszcie 850. OM zniknął z rynku maszyn rolniczych po połowie lat siedemdziesiątych, kiedy centrum przemysłowe Suzzara przeszło na Iveco. OM 850 Special | XVII Festa della Trebbiatura Cà Dolfin, Ros… | Flickr OM 800

undefined

OM DAINO 1960r.

Jeżeli podobają się Wam moje felietony i czekacie na następne i chcecie mnie wesprzeć w mojej pracy, to zawsze możecie postawić mi wirtualną kawę.

buycoffee.to/meskibigos

undefined

OM 40/100/120/150 truck made by 1967-1975.

Mając na uwadze dobre wyniki osiągane na rynku maszyn rolniczych, w latach trzydziestych XX wieku OM wzmocniła swoją obecność w sektorze produktów przeznaczonych do zastosowań przemysłowych, opracowując, równolegle z Fiatem Grandi Motori, pompy silnikowe i silniki okrętowe, często na zlecenie ważnych firmy włoskie.

W latach pięćdziesiątych firma rozwinęła się, osiągając sławę także za granicą. Aifo, Applicazioni Industriali Fiat-OM, powstało w 1965 roku jako spółka joint venture łącząca działania wcześniej zarządzane przez obie marki. Otwarcie nowego zakładu produkującego specjalne silniki przeznaczone do zastosowań przeciwpożarowych w Pregnana Milanese (MI), na dawnym obszarze Carraro, w którym następnie zostanie otwarty oddział silników okrętowych i przemysłowych w Mediolanie. W 1975 roku Aifo stało się oddziałem firmy bezpośrednio kontrolowanym przez Iveco, kontynuującym program badawczo-rozwojowy w kierunku nowych produktów dostosowanych do nowych zasad rynkowych. Firma wyróżnia się dostawą sterów strumieniowych przeznaczonych do regat motorowych.

OM 40

W latach dziewięćdziesiątych, po różnych reorganizacjach kierownictwa Iveco, marka Aifo będzie służyć jedynie jako aplikacja do identyfikacji systemów przeznaczonych do niektórych specjalnych procesów przemysłowych Grupy Fiat, ostatecznie porzucona wraz z narodzinami Iveco Motors, a następnie FPT Industrial , nowa rzeczywistość przemysłowa poświęcona badaniom, rozwojowi i produkcji silników, zarówno w sektorze pojazdów, jak i do zastosowań przemysłowych, obecnie kontrolowana przez Grupę Iveco.

Produkcja pokładowych silników okrętowych w zakładzie w Pregnana Milanese trwała do lata 2021 r., kiedy to zakład został zamknięty, a działalność przeniesiona do San Mauro Torinese. Fabryka Pregnana Milanese była w rzeczywistości ostatnią fabryką Grupy Fiat, która została zamknięta w metropolii Mediolanu. Niektóre biura CNH Industrial i Iveco Group nadal działają w tej lokalizacji.

Märklinfan Club Italia - ALn.772

Wagon motorowy ALn.772.3317 1962

Do ważnych działań OM należy zaliczyć konstrukcje kolejowe, o ugruntowanej renomie już od początków XX wieku, zwłaszcza na rynku krajowym, po zakupie firmy A. Grondona Comi & C. przez Miani i Silvestri, które staną się OM: Anonima Officine Meccaniche Milano. W latach 1908-1911 firma wyprodukowała 52 lokomotywy węglowe grupy FS 470 dla Włoskich Kolei Państwowych.

W 1921 r. podjęła, we współpracy z Tecnomasio Italiano-Brown-Boveri, produkcję lokomotyw elektrycznych trój szynowych E.321, przeznaczonych dla linii Mediolan-Varese-Porto Ceresio i tzw. metra neapolitańskiego. W latach dwudziestych i czterdziestych XX wieku OM był jednym z dostawców taboru kolejowego dla Ferrovie Nord Milano. W szczególności odnosi się to do lokomotyw elektrycznych E.600-E.610 3000 V DC, a także elektromotyw E.700.

Firma szczególnie aktywna była w produkcji lekkich wagonów o napędzie dieslowskim. Od lat 50-tych firma zwiększyła swoją działalność w zakresie budownictwa kolejowego. W zakładzie w Mediolanie produkowane były kolejne serie wagonów i lokomotyw spalinowych i elektrycznych, opracowywanych także na rynek zagraniczny.

OM 6600 | raduno aite ponte dell'olio-grazzano visconti. | riccardo nassisi | Flickr

OM 6600

OM_6600_IDS_Bergomi_03

OM 6600 BERGOMI

OM 36DM AUTOCARETTA

undefined

OM znalazła się w gronie firm uczestniczących w projektach metra w Mediolanie, wygrywając przetarg na dostawę części pociągów linii M1 (budowanej w latach 1962-1969) i kolejnych pociągów elektrycznych linii M2 (lata 1970-1971).

W latach siedemdziesiątych sektor OM Ferroviaria został przyłączony do sektora Fiata Ferroviaria, który już od 1967 roku był organem odpowiedzialnym za projekty w tym obszarze.

Marka OM znika z pojazdów szynowych, a zakład produkcyjny w Mediolanie szybko zostaje zredukowany do innego rodzaju działalności, tracąc na znaczeniu, aż do jego ostatecznego zamknięcia w 1994 roku.

Od lat 30-tych OM rozwijał produkcję w branży, która dotyczyła produkcji i sprzedaży urządzeń do podnoszenia towarów, w szczególności wózków widłowych. Firma w dalszym ciągu produkuje wózki widłowe czołowe (elektryczne, spalinowe, na gaz płynny) i wózki magazynowe (wózki paletowe, wózki wysokiego składowania, wózki wysokiego składowania, wózki do kompletacji poziomej i pionowej, wózki trójstronne i traktory ogrodowe) pod żółto-czarną marką OM. Dzisiejsze fabryki znajdują się w Brescii i Luzzara (RE); natomiast główna siedziba operacyjna znajduje się w Lainate (MI). Jest własnością Kion Group.

undefined

Szanowni czytelnicy.

Jeżeli interesuje was szczególnie jakiś model samochodu, historia konkretnej firmy motoryzacyjnej, proszę napiszcie mi o tym w komentarzach. Ja postaram się przeszukać własne zbiory oraz zbiory współpracujących ze mną przyjaciół. Przygotuję wtedy posta w którym spróbuję zaspokoić waszą ciekawość.

Ja was zapraszam do obserwowania Męskiego Bigosu, komentowania moich postów (nawet krytycznie bo przecież No body perfect). Przede wszystkim zachęcam jednak do czytania i jeśli możecie to udostępniajcie dalej.

Cały rejestr moich felietonów znajdziecie w Bibliotece Męskiego Bogosu.