Pod koniec lat siedemdziesiątych komunikacja autobusowa w Rumunii przeżywała ogromny niedobór taboru autobusowego. Rumuński Autobuzul wówczas produkował autobusy ROMAN 112UD i 111RD
w oparciu o licencję niemieckiego autobusu MAN 890 UO
Ta konstrukcja ochodząca z początku lat
sześćdziesiątych, oraz 9-metrowe autobusy TV 20 
napędzane silnikami benzynowymi pochodzącymi z ciężarówek SR-131 Bucegi, które okazały się mało ekonomiczne i za małe jak na tutejsze warunki. W latach 1973–1981 importowano z Jugosławii autobusy Ikarus Zemun IK4
, oraz węgierskie Ikarusy 260/280. 
Import zakończono z powodu ograniczeń dewizowych, które wprowadzono pod
koniec lat siedemdziesiątych XX wieku przez rząd Socjalistycznej
Republiki Rumunii. Pod koniec lat siedemdziesiątych podjęto decyzję o zbudowaniu nowego ekonomicznego, o jednolitym wyglądzie, odpornego na trudy
eksploatacji autobusu miejskiego. W 1979 roku w fabryce Autobuzul
rozpoczęto produkcję autobusu przegubowego Rocar-DAC 117 UD 
oraz
trolejbusu zbudowanego w oparciu o te same podzespoły.
Nowy autobus oparto o podzespoły firmy Roman na licencji węgierskiej firmy RABA (mosty napędowe, silniki), przejęte z poprzedniego modelu ROMAN 112UD.
Latem 1979 roku powstały pierwsze cztery prototypy 11-metrowych
autobusów Rocar-DAC 111 UD.
W 1982 roku rozpoczęto produkcję
12-metrowego autobusu Rocar-DAC 112 UDM. W toku produkcji dbano też o ciągłą poprawę jakości rumuńskich autobusów. Niestety była to pięta achillesowa rumuńskiej motoryzacji.
W 1990 roku jakość tych
autobusów stanowczo poprawiła się. Wówczas zastosowano podzespoły
węgierskiej firmy RABA, nowe światła i siedzenia z plastiku. Pojawiła
się również wersja lokalna, wyposażona w miękkie winylowe siedzenia,
oraz zastosowanie układu drzwi 2-0-2. Produkcja autobusu 
W 1994 roku zaprezentowano następcę
modelu 112 UDM – dwunastometrowe autobusy Rocar 312 U, 
oraz
dwunastometrowe autobusy Rocar De Simon UL70, które powstały przy
współpracy z włoską firmą De Simon.
O tych ostatnich autobusach będę chciał Wam napisać. Myślę że uda mi się wiosną pojechać do Rumunii. Specjalnie w tym celu. No a przy okazji to może też parę innych ciekawych moich produkcji powstanie.
Jęśli jesteście zadowoleni to zapraszam Was obserwacji Męskiego Bigosu, śledzenia go na Instagramie, Twitterze, Facebooku. Proszę też o udostępnianie moich felietonów swoim znajomym i przyjaciołom.
Autobusy były użytkowane do wszystkich ośrodków miejskich w Rumunii. W latach osiemdziesiątych XX wieku część tych autobusów przerobiono z diesla na napęd metanowy, z powodu kryzysu energetycznego w Rumunii.
W 2002 roku zaprezentowano prototyp głębokiej modernizacji autobusu Rocar-DAC UDAN-2002.
Jego modernizacja polegała na: przeniesieniu silnika z pod podłogi pomiędzy osiami na zwis tylny, zastosowaniu silnika spełniającego normę Euro 2, wydłużeniu nadwozia o 79 cm, zastosowaniu nowych drzwi wraz z oknami wklejanymi. Ze względu na wysokie koszty modernizacji i trudności finansowe producenta zrezygnowano z modernizacji tego typu autobusów, zaś prototyp trafił do RATB (rumuńskie MPK) w Bukareszcie, gdzie został zezłomowany w 2010 roku.
Autobusy Rocar-DAC 112 UDM napędzał silnik wysokoprężny RABA-MAN D2156HM6U o mocy 192 KM (opcjonalnie rumuńskie silniki firmy Roman). Napęd był przenoszony przez manualną czterobiegową skrzynię biegów ZF S4-95, bądź manualną pięciobiegową skrzynię biegów ZF S5-42. Zastosowano osie węgierskiej firmy RABA, oraz osie rumuńskiej firmy IABV Brașov. W autobusach Rocar-DAC 112 UD zastosowano prosty układ kierowniczy bez wspomagania kierownicy.
Nadwozie
Autobusy Rocar-DAC 112 UDM wyposażono w dwie pary drzwi o układzie 2-0-2, lub trzy pary drzwi o układzie 2-2-2. Przestrzeń pasażerska była wykonana w oszczędnym stylu. Zrezygnowano z montażu głośników. Wewnątrz zastosowano 24-28 siedzeń wykonanych ze sklejki, a w późniejszych egzemplarzach z plastiku. Wersja lokalna wyróżniała się podwójnymi siedzeniami z gąbki winylowej. Instalacja elektryczna tego typu autobusów działała pod napięciem 12 V. Wnętrze było oświetlane za pomocą 6-8 małych żarówek oświetleniowych o napięciu 12 V, co dawało niewystarczające oświetlenie.
Był on również eksportowany, tylko w wersji trolejbusowej, do Bułgarii
(używany w Warnie, Burgas, Sofii) i na Ukrainę (Kijów, Charków, Dnipro). Tam
jednak zostały zmodyfikowane i wyposażone lokalnie w inne silniki i
sterowniki niż w kraju macierzystym. Wysłano je również jako pojazdy
testowe w byłej Jugosławii, Czechosłowacji i na Węgrzech oraz podobno do MPK Gdynia, ale nie
zostały przyjęte (prawdopodobnie głównie ze względu jakość oraz na to, że kraje te
miały również swoich producentów autobusów - odpowiednio Jelcz, Autosan IKARBUS, Škoda i
Ikarus).
Krążą też pogłoski, że istniał dwu przegubowy autobus DAC, ale nic nie jest potwierdzone, ponieważ tego typu nigdzie nie eksploatowano, z wyjątkiem dwu przegubowego trolejbusu, który był eksploatowany przez ITB, później RATB.
JEŚLI
POSZUKUJECIE INFORMACJI O KONKRETNYM MODELU SAMOCHODU ZAPRASZAM DO
BIBLIOTEKI MĘSKIEGO BIGOSU. SĄ TAM LINKI DO WSZYSTKICH OPUBLIKOWANYCH
FELIETONÓW A TAKŻE INFO O PLANOWANYCH W NAJBLIŻSZEJ PRZYSZŁOŚCI. JEŚLI
NIE ZNALEŹLIŚCIE INTERESUJĄCEGO WAS MODELU TO PROSZĘ NAPISZCIE DO MNIE A
JA POSTARAM SIĘ SPEŁNIĆ WASZE ŻYCZENIE. W BIBLIOTECE ZNAJDZIECIE TEŻ
LINKI O TEMATYCE INNEJ NIŻ MOTORYZACJA. ZDROWIE, PODRÓŻE, DOBRA KUCHNIA
TO TYLKO KILKA Z NICH. ZAPRASZAM
https://meskibigos.blogspot.com/2022/05/biblioteka-meskiego-bigosu.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz