#459 - MOSKWICZ 415/416S/2150

 Ten felieton powstał na prośbę pana Zenona Gruszeckiego z Siemianowic. Trochę to długo trwało ale starałem się zebrać maksimum wiarygodnych informacji na temat tego auta. Mam nadzieję, że informacje w nim zawarte, zadowolą pana Zenona. 

Jeśli chcecie bym napisał artykuł o interesującym Was samochodzie, motocyklu, traktorze czy innym pojeździe to napiszcie mi o tym w komentarzach. 

W połowie lat pięćdziesiątych w ZSRR powstało wiele samochodów osobowych z układem kół 4×4, które ogólnie można określić mianem „wygodnych SUV-ów”. Należą do nich GAZ-M72 klasy średniej oparty na Pobiedzie GAZ-M20 (1955), Moskvich-410 (sedan) i Moskvich-411 (kombi)  klasy kompactowej oparty na bazie Moskvich-402/407 ( 1957). Te samochody miały ze sobą wiele wspólnego. Wszystkie zostały stworzone na bazie masowo produkowanych samochodów osobowych z nadwoziem typu sedan lub pochodne (dokładniej GAZ-M72 - sedan typu fastback, Moskvich-411 - kombi). Nadwozie otrzymało lokalne wzmocnienie i sztywne osie z zależnym zawieszeniem resorowym. Do skrzyni biegów dodano skrzynię rozdzielczą - dla M72 z seryjnego GAZ-69, dla Moskvich-410 - nowo opracowaną. Niestety takie rozwiązania miały sporo wad. Czas prawdziwych SUWów miał nadejść dopiero za 30-40 lat. W wyniku przeprowadzanych testów tych maszyn w rzeczywistych warunkach projektantom zakładu stało się jasne, że na podwoziu zwykłego samochodu osobowego nie da się stworzyć specjalistycznego samochodu osobowego z napędem na wszystkie koła. Postanowiono stworzyć pojazd terenowy na nowej platformie. W połowie lat pięćdziesiątych w MZMAw Moskwie, pod kierunkiem inżyniera I. A. Gladilina zaprojektowano samochód, który otrzymał oznaczenie Moskwicz-4x4, wykorzystujący jednak części z modeli seryjnych. Główną różnicą w stosunku do poprzednich rozwiązań było zastosowanie oddzielnej ramy nośnej zamiast nadwozia samonośnego, co umożliwiło stworzenie lżejszej, trwalszej  konstrukcji. Projekt został zaprojektowany w stylu amerykańskiego Willysa, podobnie jak większość pojazdów terenowych tamtych czasów (na przykład Toyota Land Cruiser).  

 

 

Podczas budowy drugiej serii eksperymentalnej samochód otrzymał indeks branżowy 415. W 1960 roku w ramach trzeciej serii pojawił się prototyp Moskvich-416 o zamkniętym nadwoziu i innym układzie wnętrza. Obie maszyny pomyślnie przeszły testy fabryczne. Później pojawiły się wersje z silnikiem M-408. Jednak ze względu na brak zainteresowania ministerstwa branżowego w miarę udanym projektem i pełnym wykorzystanie mocy produkcyjnych zakładu, nie podjęto produkcji masowej. Ponadto zaprzestano produkcji modeli 410 i 411 na rzecz zwiększenia produkcji modelieksportowych, na które było zapotrzebowanie za granicą. Na początku lat siedemdziesiątych, po stworzeniu podobnych samochodów za granicą, w ZSRR na szczeblu państwowym, odżyło zainteresowanie stworzeniem kompaktowego, wygodnego SUV-a. W ramach tego projektu powstało kilka konkurencyjnych projektów: w VAZ - przyszła Niva, w Izhmash - Izh-14. W moskiewskiej fabryce przemianowanej w 1973 r. na AZLK, na podstawie starych rozwiązań przygotowano konkurenta Niwy i Iż-14. Prototyp oznaczono Moskvich-2150. Jego zagregowaną część zunifikowano z planowanym wówczas do produkcji modelem M-2140. Powstały dwa prototypy M-2150 z plandeką i twardym dachem (M-2150-1). Moskiewski SUV okazał się inny pod względem koncepcji od Nivy, bliższy „klasycznym” SUV-om - z oddzielną ramą dźwigara, ciągłymi osiami i sztywnymi sprężynami. W konkursie trzech fabryk VAZ wygrał, udało mu się stworzyć najbardziej komfortowy i konkurencyjny na rynku światowym, choć mniej „off-roadowy” projekt.

 

 

MOSKWICZ 416 - 1960 rok.  fot https://ru.wikipedia.org/wiki

 

Dane techniczne

• Długość: 3615 mm
• Szerokość: 1526 mm (bez koła zapasowego)
• Wysokość: 1850 mm (ze stałym dachem)
• Rozstaw osi: 2270 mm
• Rozstaw kół: 1270 mm (z przodu)
• Masa własna: 1150 kg
• Masa całkowita: 1630 kg
• Prześwit pod osiami: 222 mm

• Silnik:
  • UZAM-412DE (lub AZLK-327) - gaźnikowy, 4-suwowy, 4-cylindrowy rzędowy, górnozaworowy, chłodzony cieczą, umieszczony z przodu, napędzający obie osie
  • Pojemność skokowa: 1478 (1702) cm³
  • Średnica cylindra x skok tłoka: 82 x 70 mm (85 x 75 mm)
  • Moc maksymalna: 70 KM przy 5800 obr./min (85 KM przy 5800 obr./min)
  • Stopień sprężania: 7,25:1 (8,8:1)
  • Maksymalny moment obrotowy: 11,75 kgf przy 2900-3000 obr./min (12,8 kgf przy 3400-3800 obr./min)
• Gaźnik: K-126N (Weber DAAZ-2101-412)
• Skrzynia przekładniowa: mechaniczna 4-biegowa, z synchronizacją biegów do przodu, 2-stopniowy reduktor terenowy

• Hamulce przednie i tylne bębnowe, hydrauliczne; hamulec ręczny mechaniczny na wał napędowy
• Ogumienie o wymiarach 6,40-15"

• Prędkość maksymalna: 120 km/h
• Przyspieszenie 0-100 km/h: 25-30 s
• Średnie zużycie paliwa: 10 l/100 km

Jeżeli podobają się Wam moje felietony. Czekacie na następne. A  może macie ochotę zamówić, u mnie,  artykuł o pojeździe który Was interesuje. Chętnie spełnię Waszą prośbę. Wielokrotnie już to robiłem. Można się o tym przekonać czytając moje posty. Jeśli macie ochotę pomóc mi w dokumentowaniu i upowszechnianiu historii motoryzacji to zawsze możecie wesprzeć i postawić mi wirtualną kawę. 

Z góry za to dziękuję 

buycoffee.to/meskibigos