Kolejny raz zaglądamy do Niemiec. Chyba nie ma na świecie kraju który posiadałby tak ogromny a jednocześnie różnorodny dorobek w zakresie konstruowania i produkcji pojazdów napędzanych silnikiem spalinowym. To tu Karl Benz i Gottlieb Daimler budowali pierwsze samochody. To tu Marta Benz odbyła pierwszą udaną podróż samochodem.
Marta Benz
Także tu, w Niemczech, duński emigrant, inżynier Jorgan Skafte Rasmussen, w 1916 roku, zakłada w Saksonii fabrykę produkującą armaturę parową i w tym samym roku podejmuje próbę zbudowania Dampf Kraft Wagen „Pojazd z silnikiem parowym”.
inżynier Jorgan Skafte Rasmussen
W 1919 roku stworzył zabawkowy dwusuwowy silnik o nazwie Des Knaben Wunsch „ŻYCZENIE CHŁOPCA”. Kolejnym krokiem było powiększenie go i przekształcenie go w silnik motocyklowy pod nazwą Das Kleine Wunder „MAŁY CUD”, który coraz częściej uznawany jest za prawdziwy początek marki DKW.
Produkcja rozpoczęła się w fabryce we wschodnio niemieckim mieście Zschopau, która w latach trzydziestych XX wieku stała się największym producentem motocykli na świecie.
Przechodząc w czasie do tematu naszej prezentacji: DKW wprowadziło na rynek swój nowy skuter Hobby w 1954 roku. Ponieważ jest to zupełnie inna konstrukcja od motocykli, najpierw trochę się rozejrzymy, aby ocenić jej ogólne cechy. Zamiast typowo oczekiwanych kół tarczowych do skutera, Hobby toczy się na obręczach szprychowych 16 cali x 2,50 cala. Zastosowano konwencjonalne hamulce bębnowe z przodu i z tyłu. Również niezbyt częste w przypadku skuterów z epoki, przednie widelce są teleskopowe, a cała górna część jest zamknięta w nieregularnej osłonie, która przypomina bardziej na przemysłową rurę kanalizacyjną .Jest zwieńczona płaską półką, na której zamontowany jest prędkościomierz VDO wyskalowany do prędkości 60 mil na godzinę. Tu też znajdziemy dumny napis DKW. Prawdopodobnie został stworzone specjalnie dla tego skutera.
Hobby firmy DKW, jest jedynym, w tamtych czasach, pojazdem dwukołowym wyposażonym w bezstopniową automatyczną skrzynię biegów. Firma nazwała ten system "UHER”. Wszystkie mechanizmy zostały zgrabnie ukryte pod metalowym nadwoziem. Jednoczęściowa stalowa skorupa nadwozia odchyla się od przodu po odkręceniu dwóch 10-milimetrowych śrub tuż nad podnóżkami pasażera, ale nie podnosi się zbyt wysoko. By ustawić ją pionowo niezbędnie należy również zdjąć poduszkę siedzenia kierowcy (śruby 3 × 6 milimetrów ).
Zbiornik paliwa podnosi się wraz z nadwoziem (inaczej niż w innych skuterach) i w zasadzie umożliwia dostęp do większości silnika w celu serwisowania. Sworznie zawiasów można wyjąć, a całą skorupę nadwozia podnieść, aby uzyskać bardziej nieograniczony dostęp.
Zasadniczo jest to główny układ napędowy z napędem pasowym CVT (Constant Variable Transmission), który stał się obecnie powszechnie stosowany w praktycznie wszystkich skuterach o małej pojemności. Jedyną zasadniczą różnicą w tym wczesnym zestawie DKW jest to, że jest on wyposażony w ręczne sprzęgło, które powoduje załączenie przedniego stożka zewnętrznego podczas napędzania paska, więc przy dźwigni sprzęgła trzymanej przez zatrzask blokady uchwytu silnik może pracować na biegu jałowym tak, jakby był w położeniu neutralnym bieg.
Napęd końcowy realizowany jest za pomocą łańcucha, który jest całkowicie zamknięty w dwuczęściowej obudowie. Tylne zawieszenie składa się z prostego układu wahaczy działających na gumowe zderzaki podczas ściskania i odbicia, więc prawdopodobnie nie będziemy oczekiwać żadnej luksusowej jazdy po tym systemie!
Z przodu przedziału znajduje się silnik, jednocylindrowy, chłodzony wentylatorem, dwusuwowy o pojemności 75 cm3, średnicy 45 milimetrów × 47 milimetrów skoku i stopniu sprężania 6,3/6,5:1, zasilany przez gaźnik Bing 14 mm, dla dane 3 KM przy 5000 obr./min.
Wiele z tych skuterów„starej generacji” ma dość solidną konstrukcję. Hobby z pewnością nie wydaje zbudowany przy użyciu dużej oszczędności materiałów, biorąc pod uwagę silnik o małej mocy i małej pojemności, którego zadaniem jest ciągnięcie po tym zestawie wyprodukowanych pojazdów. Zastosowano odlewy ciśnieniowe ze stali i aluminium. Hobby mocno przechyla szalę jego masa to 81 kg.
Tylna część nadwozia jest wyłożona aluminiowymi wykończeniami. Także jest dobrze wentylowana mimo braku dmuchawy. To właśnie dzięki szerokiemu rozmieszczeniu różnorodnych żaluzji, kratek, iluminatorów i ozdobnych kratek, sam pęd powietrza dobrze chłodził silnik.
. Wracając do naszego skutera. By uruchomić Hobby trzeba wykonać szereg czynności. Należy oczywiście odkręcić kranik paliwa. Jeśli jednak nie znasz tej maszyny, prawdopodobnie będziesz miał kłopot i nigdy nie go nie znajdziesz. Należy otworzyć przednie drzwiczki nadwozia, a następnie poszukać w prawym górnym rogu wnęki, aby znaleźć dźwignię, nacisnąć w dół, aby włączyć i ponownie, aby komorę pływakową. Przez otwory wentylacyjne w drzwiach wystaje dźwignia wzbogacania, (normalnie to dźwigienka na kierownicy) dzięki czemu można ją włączyć przy zamkniętych drzwiczkach. Ssanie wyłącza się automatycznie po otwarciu przepustnicy.
Szanowni czytelnicy.
Według doniesień produkcja DKW Hobby do końca 1957 roku wyniosła około 44 000 sztuk, zanim model zniknął z ofert na początku następnego roku.
Rok 1958 był dla firmy punktem zwrotnym, kiedy to brand Auto Union powrócił na mały sedan Auto Union 1000, a jednocześnie wprowadził na rynek stylowy model SP coupé, produkowany przez konstruktorów autokarów Baur w Stuttgarcie.
Podczas gdy wzrost zamożności społeczeństwa oznaczał wzrost popytu na samochody osobowe, niemiecki przemysł motocyklowy popadał w poważną depresję, więc produkcja jednośladów DKW została wydzielona, aby połączyć się z Victoria i Express i utworzyć Zweirad Union.
Licencję na oprzyrządowanie do produkcji obecnie wycofanego Hobby przekazano firmie Manurhin France, a produkcję w paryskiej firmie wznowiono pod koniec roku, z konwersją na automatyczne sprzęgło i kilkoma drobnymi zmianami w szczegółach.
DKW HOBBY
Manuhrin
Jak widać nie była to zbyt udana konstrukcja, choć posiadała, niewątpliwie wiele nowoczesnych rozwiązań. Niestety nie mogła w latach 50-tych XXw. nawiązać równej walki ze skuterami włoskimi u francuskimi. Zarówno Peugeot jak i Lambretta a także Vespa biły go na głowę. I niestety nie pomogła mu renoma DKW.
Dziś to cenny eksponat w kolekcjach jednośladów.
Jeżeli
podobają się Wam moje felietony i czekacie na następne to zawsze
możecie postawić mi kawę. Pragnę tu podziękować serdecznie wszystkim
moim patronom. To dzięki Waszemu wsparciu, Waszym wirtualnym kawom mogę
więcej czasu poświęcić wyszukiwaniu zapomnianych a jednak bardzo
ciekawych, motoryzacyjnych historii.
buycoffee.to/meskibigos
BIBLIOGRAFIA
- https://www.audi-mediacenter.com/en/photos/detail/dkw-hobby-scooter-74-ccm-3-bhp-one-cylinder-two-stroke-engine-top-speed-60-km-h-uher-automatic-transmission-8772
- https://archiwum.allegro.pl/oferta/skuter-dkw-hobby-polecam-i8122520946.html
- https://www.dannatavintage.com/2018/07/10/dkw-hobby-gli-scooter-vintage/
- https://www.zweirad-union.com/
- https://dkwautounionproject.blogspot.com/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz