Po zakończeniu wojny ZSRR przez wiele lat wywoził z wschodnich Niemiec całe fabryki w ramach tzw. reparacji wojennych. Część z nich odtworzono w Rosji i wznowiono produkcję. Tak było w przypadku fabryki Opla Kadetta, którego produkcję wznowiono w Moskwie i produkowano go jako Moskwicz 400. Podobnie z fabryką motocykli DKW. Produkcję uruchomiono w kilku miastach w których produkowano DKW NZ350 jako IŻ 350, DKW RT 125 jako MOSKWA 125, M125, K125 itd. Wiele fabryk po wywiezieniu w głąb ZSRR rozparcelowano i nigdy nie wznowiono dotychczas produkowanych pojazdów. Tak było z fabryką Opla Blitz z Brandenburga. Pojazd był bardzo nowoczesny o sprawdzonej, trwałej konstrukcji a mimo to sowieci go nie produkowali. Fabrykę zniszczono tylko po to by ją zniszczyć.
Dziwnym jest w tym wszystkim to że sowieci nie skorzystali z możliwości skopiowania żadnej luksusowej niemieckiej limuzyny np Mercedes, Maybach czy Horch. Może to dlatego że komunistyczni bonzowie kochali się w autach amerykańskich. Możliwe też że niemieckie samochody tej klasy były dla sowietów zbyt finezyjne.
Stalin jeździł ZIS-em 113 czyli kopią Packarda. Niżsi urzędnicy i działacze partyjni mieli do dyspozycji GAZ-a M20 POBIEDA (VICTORY). No a co dla tych z średniego szczebla? Przez jakiś czas były to auta zdobyczne albo wschodnioniemieckie np. BMW 340.
Przyszedł jednak czas i na samochód radziecki dla nich. Tak narodził się ZIM 12
ZIM (do 1957 r.), GAZ-12 - to sześciomiejscowy sedan z sześcioma oknami i długim rozstawem osi, produkowany masowo w fabryce samochodów Gorkiego (zakład Mołotowa) w latach 1949-1959 (niektóre modyfikacje - do 1960 r. ). „ZIM” jest pierwszym reprezentatywnym modelem Fabryki Samochodów Gorkiego i ostatnim modelem masowym tej klasy, który nie był ograniczony w swoim zastosowaniu.
GAZ-12 służył do obsługi we flotach taksówek oraz jako samochód służbowy przeznaczony dla nomenklatury sowieckiej, partyjnej i rządowej na szczeblu deputowanych, ale nie pierwszych osób (ten ostatni miał być samochodem produkowanym przez ZiS (ZiL) ).
W niektórych przypadkach był również sprzedawany do użytku osobistego. W sumie od 1949 do 1959 wyprodukowano 21 527 egzemplarzy ZIM / GAZ-12 wszystkich modyfikacji. W 1959 r. Zastąpił go model Czajka GAZ-13. Samochód był niezwykle komfortowy i nie ustępował zbytnio ZIS-om.
Nie przeszkodziło to jednak „mołotowcom” z Gorkiego, w ich cichej rywalizacji z „stalinistami” z Moskwy, zawsze tworzyć coraz bardziej odważne i zaawansowane projekty. W szczególności w ZIM po raz pierwszy w praktyce radzieckiej zastosowano przekładnię hydromechaniczną, która zapewnia płynne przyspieszanie z postoju i łatwość sterowania biegami.
Rozwój rozpoczął się w 1948 roku i został przeprowadzony w krótkim czasie, ponieważ wydano zaledwie 29 miesięcy. Projektant - Andrey Lipgart, 
odpowiedzialny projektant Lev Eremeev. W praktyce światowego przemysłu motoryzacyjnego ZIM stał się pierwszym samochodem z nadwoziem samonośnym z trzema rzędami siedzeń. Wcześniej samochody o tak długim rozstawie osi miały tylko konstrukcję ramową. Tylko w przedniej części nadwozia ZIM znajdowała się krótka zdejmowana rama pomocnicza przykręcona do nadwozia. Niemniej jednak projektanci Gorkiego jako pierwsi na świecie stworzyli samochód osobowy tej długości z nadwoziem skorupowym.
Głównym powodem wyboru nadwozia bezramowego było ograniczenie maksymalnej masy samochodu z powodu niewystarczających rezerw mocy istniejącego sześciocylindrowego silnika GAZ-11 w obliczu braku wysokiej jakości benzyny z powodu powojennej dewastacji.
Ponieważ ZIM był przeznaczony do celów reprezentacyjnych oraz jako taksówka, poziom dachu był znacznie wyższy niż w zwykłych samochodach osobowych tamtych lat - pozwoliło to stworzyć bardzo przestronne wnętrze i zapewnić pasażerom możliwość swobodnego wsiadania. Drugą ważną cechą samochodu był wysoki (ogólnie do 50%) stopień unifikacji pod względem jednostek z już opanowanymi w masowej produkcji i obiecującymi modelami zakładu - samochód osobowy i, ciężarówka GAZ-51, który został zaprojektowany w tych samych latach GAZ-69 i innych.
Silnik był zmodernizowaną wersją GAZ-11 o pojemności roboczej 3,5 litra. Moc dzięki aluminiowej głowicy cylindrów, zwiększonemu stopniowi sprężania, brakowi ogranicznika prędkości, nowemu kolektorowi dolotowemu i dwukomorowemu gaźnikowi udało się podnieść do 90 KM, co w tamtym czasie było doskonałym wynikiem. Skrzynia biegów ZIM ze sterowaniem dźwignią przy kolumnie kierownicy, jednocześnie z jej produkcją, zaczęła być instalowana w seryjnej Pobiedzie, a następnie jej modyfikacje były używane w wielu radzieckich samochodach. Przednie zawieszenie jako całość powtórzyło konstrukcję Pobieda M-20 i zostało z nim zunifikowane w wielu częściach.
.jpg)
Prototypy samochodu są żywym dowodem twórczych poszukiwań zespołu projektowego zakładu dla M-12 była Pobieda, w której nadwoziu dodano półmetrową wkładkę, która umożliwiła doprowadzenie rozstawu osi do wymaganej długości (3200 mm). ) i przeprowadzić pełnoskalowe badania wytrzymałościowe powstałego korpusu.
Technika ta pozwoliła na znaczne ograniczenie ilości skomplikowanych obliczeń przy projektowaniu konstrukcji nośnej nadwozia ZIM - a co za tym idzie na skrócenie czasu projektowania, a także pracy technologów i pracowników produkcyjnych nad wprowadzeniem nowego samochodu do produkcji, podczas której możliwe stało się wykorzystanie sprawdzonych i dopracowanych rozwiązań technologicznych, stosowanych już przy produkcji nadwozi seryjnej Pobiedy.
W 1949 roku pojawiło się kilka wariantów działających prototypów. Pod względem konstrukcji pierwszy z nich znacznie różnił się od przyszłych samochodów produkcyjnych: ściany boczne nadwozia były gładkie, jak w Pobiedzie. Jednak na tak długim (5530 mm) nadwoziu taka decyzja stylistyczna wydawała się nieopłacalna - ściana boczna okazała się zbyt monotonna, auto znacznie straciło dynamikę i elegancję formy. Dodatkowo tylne siedzenie, przy przyjętym układzie, umieszczone w całości między tylnymi nadkolami, okazało się ciasne, nie mogło pomieścić więcej niż dwóch pasażerów. Dlatego zdecydowano, zachowując pontonowy kształt nadwozia, analogicznie do najnowszych amerykańskich samochodów z lat modelowych 1948-49, aby podzielić „ponton” na dwie części – przednią stopniowo zwężającą się w obszarze od przednich kół do końca otworu tylnych drzwi, a z tyłu, aby pomieścić tylne nadkola, koła zostały wykonane z szerokimi wytłoczeniami imitującymi oddzielne tylne błotniki (tzw. „klapy”).
W połączeniu z kilkoma błyszczącymi zdobieniami (podszewki i listwy) pozwoliło to wizualnie „przełamać” długą ścianę boczną nadwozia, nadając jej piękne proporcje i bardziej dynamiczny wygląd, a także wydobyć tylne nadkola, które pozwoliło pomieścić trzy osoby na tylnym siedzeniu, dzięki czemu samochód jest siedmiomiejscowy. To prawda, że zastosowanie ściany bocznej z „klapami” pozbawiło samochód pewnej dozy zewnętrznej indywidualności - taka technika projektowania w tym czasie należała do bardzo powszechnych w modelach zagranicznych, ale w tamtych latach nie była postrzegana jako wada.
Ponadto późne prototypy miały kratkę w kratkę stylistycznie podobną do modeli Cadillaca z 1948 r., w szczególności Cadillaca Fleetwood 60 special. 
Wcześniejsze prototypy miały pasiasty grill w stylu przestarzałych Cadillaków z lat 1946-47. Pierwszy pokaz samochodu odbył się podczas świątecznej demonstracji 7 listopada 1948 r. w Gorkim. 10 maja 1949 r. prototypy zademonstrowano na Kremlu w Moskwie najwyższemu kierownictwu kraju i uzyskały one ogólnie pozytywną ocenę. A latem przyszłego roku samochody można było zobaczyć na wystawie „Przemysł samochodowy ZSRR” w Moskwie.
13 października 1950 r. zmontowano pierwszą przemysłową partię GAZ-12. W 1951 roku przeprowadzono próby państwowe trzech samochodów z pełnym obciążeniem. Przebieg każdego samochodu wynosił 21 072 km. Samochód produkowany był w latach 1949-1959 w wersji z zabudową sedan i sedan-taxi, w wersji ambulansowej z zabudową ambulansową – do 1960 roku. Łącznie wyprodukowano 21 527 pojazdów.
Do 1957 r. model był oznaczony tylko jako ZIM (skrót nazwy zakładu - „Zakład im. Mołotowa”, pisany wielkimi literami), nazwa GAZ-12 była czysto wewnętrzna. Na tabliczce znamionowej samochodu widniał: Samochód ZIM (GAZ-12). Ale po pokonaniu „grupy antypartyjnej” Mołotowa, Malenkowa, Kaganowicza i Szepilowa, którzy do nich dołączyli, nazwa Mołotow została wykluczona z nazwy zakładu. Samochód zaczęto nazywać zgodnie z oznaczeniem fabrycznym: GAZ-12.
Wtedy centralni aparatczycy, którzy chcieli zademonstrować swoje poparcie dla przebiegu partii, woleli zastąpić tabliczki znamionowe i emblematy ZIM nowymi - GAZ. W sektorze prywatnym i na peryferiach władzy zmiany polityczne w konstrukcji samochodu były traktowane obojętnie – w dużej mierze dzięki temu wiele samochodów z wczesnych wydań przetrwało do dziś z oryginalnymi emblematami ZIM.
Ze względu na wysoki koszt – półtora raza wyższy w porównaniu do „Victory” – wydano stosunkowo niewiele . GAZ-12A były wykorzystywane głównie jako taksówki o stałej trasie, w tym na liniach międzymiastowych.
GAZ-12B - wersja ambulansowa, produkowana w latach 1951-1960. Samochody były pomalowane na jasnobeżowy, dodatkowo różniły się zewnętrznie od zwykłego sedana zewnętrznymi zawiasami pokrywy bagażnika, która otwierała się pod dużym kątem i pozwalała na wtoczenie noszy do kabiny pasażerskiej. Doświadczony i nieseryjny GAZ-12 z nadwoziem „faeton” - w 1949 r. wykonano dwa eksperymentalne, ale nie doprowadzono go do masowej produkcji ze względu na trudności w zapewnieniu wymaganej sztywności otwartego korpusu nośnego.
.jpg)
Znane są co najmniej dwa egzemplarze przerobione na drezyny do poruszania się po kolejkach wąskotorowych o rozstawie 750 mm. Jeden egzemplarz zachował się w Muzeum Peresławskim.
Wózek został wykonany dla szefa przedsiębiorstwa torfowego Bałachna w latach 50-tych. Brak było mechanizmu do podnoszenia i obracania nadwozia. Dodatkowo na tylnych błotnikach zamontowano dwa reflektory do cofania. Z przodu zainstalowano reflektor na dachu, podobny do tego, który jest dostępny w karetce pogotowia.
GAZ 12V
Wiele moich postów nie jest promowanych na Facebooku. Zainteresowanych zachęcam do poszukiwania interesujących ich tematów tu https://meskibigos.blogspot.com/
JEŚLI POSZUKUJECIE INFORMACJI O KONKRETNYM MODELU SAMOCHODU ZAPRASZAM DO BIBLIOTEKI MĘSKIEGO BIGOSU. SĄ TAM LINKI DO WSZYSTKICH OPUBLIKOWANYCH FELIETONÓW A TAKŻE INFO O PLANOWANYCH W NAJBLIŻSZEJ PRZYSZŁOŚCI. JEŚLI NIE ZNALEŹLIŚCIE INTERESUJĄCEGO WAS MODELU TO PROSZĘ NAPISZCIE DO MNIE A JA POSTARAM SIĘ SPEŁNIĆ WASZE ŻYCZENIE.
https://meskibigos.blogspot.com/2022/05/biblioteka-meskiego-bigosu.html
BIBLIOGRAFIA
https://www.smartage.pl/drezyna-gaz-12-zim/
https://en.wikipedia.org/wiki/GAZ-12_ZIM
https://en.avtoclassika.com/e/gaz-12-zim-history/
_(rear_view).jpg){kind=link}
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz