Historia Ikarusa 557 zaczyna się na początku lat 60.
Fabryka Ikarusa miała wtedy w swoim asortymencie tylko dwa typy autobusów dalekobieżnych. Co byśmy powiedzieli o nich pozytywnego to na pewno coraz częściej słyszało się głosy że stają coraz bardziej przestarzałe.
Jednym z nich był Ikarus 311, 
czyli w zasadzie modernizowany od 1951 roku i wypuszczany w kilku seriach Ikarus 30, 31.
Drugim zaś był kultowy obecnie model 55/66 zwany na Węgrzech "Faros", który był w produkcji od prawie 10 lat.
Potrzeby komunikacji masowej oraz dynamicznie rozwijająca się turystyka sprawiały że stale rósł popyt na dalekobieżne komfortowe autobusy. Owszem można problem rozwiązać importując z zagranicy nowoczesny tabor autobusowy tak jak to robiono w Polsce importującej włoskie autobusy FIAT i angielskie Leyland, jugosłowiańskie Sanos, TAM i Ikarus Zemun, francuskie Berliet oraz niemieckie Mercedes Benz.
No ale Polska to duży bogaty kraj z ogromnym rynkiem zbytu który pomimo dużej produkcji dwóch własnych producentów, Jelcz i Autosan, wchłonąłby każdą ilość autobusów.
Co innego Węgry. Wychodząc naprzeciw tym potrzebom, w 1963 roku fabryka wyprodukowała pierwszego Ikarusa 557 na bazie Ikarusa 556.
Zastosowano w nim nowy silnik D-619 o mocy 169 KM opracowany przez JAFI i wyprodukowany przez Csepel Művek. Znalazły one się w pierwszej serii 35 sztuk tego nowego, nowoczesnego autobusu dalekobieżnego. Większość egzemplarzy tego typu miał drzwi w układzie 1+0+1 na zawiasach z klamkami, przed przednią osią pojazdu i za tylną osią. Wykonano również wersję z drzwiami harmonijkowymi, otwieranymi pneumatycznie w układzie 2+2+0. Te prototypowe 35 pojazdów zostało rozdzielonych między trzy firmy transportowe AKÖV gdzie były poddawane intensywnym badaniom drogowym w rzeczywistych warunkach. Niestety borykały się z ciągłymi awariami. i miały praktycznie ciągłe problemy z awarią. Były to głównie wady fabryczne. Co więcej, inaczej niż wcześniej, jeśli pojazd zepsuł się na drodze, kierowca nie mógł nawet podjąć próby naprawy usterki, ponieważ silnik znajdował się pośrodku pojazdu, pod podłogą, zasadniczo poza zasięgiem w warunkach drogowych.
W 1965 roku do fabryki sprzedano dwa kolejne egzemplarze, ale i one miały ten same problem, co ich poprzednicy. W rezultacie wszystkie 557 zostały wycofane z czynnej służby do 1967 roku i sprzedane PGR-om.
W wielu miejscach nowi operatorzy wymienili wyposażenie dzięki czemu pojazdy mogły być wykorzystywane do celów rolniczych.
W Ikarusie oczywiście pojawiła się możliwość dalszego rozwoju tego typu i inżynierowie zaczęli zajmować się problemem. Jednak 15 grudnia 1966 roku fabryka postawiła nowy cel projektowy, którego istotą było stworzenie nowej, uniwersalnej, jednolitej rodziny modeli. Owocem tej nowej polityki produkcji/rozwoju była późniejsza rodzina modeli 200.
Chociaż krótkotrwały Ikarus 557 ostatecznie stał się jedną z porażek fabryki, doświadczenia zdobyte na przykładach tego typu odegrały ważną rolę w rozwoju Ikarusa 250.
JEŚLI
POSZUKUJECIE INFORMACJI O KONKRETNYM MODELU SAMOCHODU ZAPRASZAM DO
BIBLIOTEKI MĘSKIEGO BIGOSU. SĄ TAM LINKI DO WSZYSTKICH OPUBLIKOWANYCH
FELIETONÓW A TAKŻE INFO O PLANOWANYCH W NAJBLIŻSZEJ PRZYSZŁOŚCI. JEŚLI
NIE ZNALEŹLIŚCIE INTERESUJĄCEGO WAS MODELU TO PROSZĘ NAPISZCIE DO MNIE A
JA POSTARAM SIĘ SPEŁNIĆ WASZE ŻYCZENIE. W BIBLIOTECE ZNAJDZIECIE TEŻ
LINKI O TEMATYCE INNEJ NIŻ MOTORYZACJA. ZDROWIE, PODRÓŻE, DOBRA KUCHNIA
TO TYLKO KILKA Z NICH. ZAPRASZAM
https://meskibigos.blogspot.com/2022/05/biblioteka-meskiego-bigosu.html
Szanowni czytelnicy.
Jeżeli
interesuje was szczególnie jakiś model samochodu, historia konkretnej
firmy motoryzacyjnej, proszę napiszcie mi o tym w komentarzach.
Ja postaram się przeszukać własne zbiory oraz zbiory współpracujących
ze mną przyjaciół. Przygotuję wtedy posta w którym spróbuję zaspokoić
waszą ciekawość.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz