ZAPOMNIANE POJAZDY NRD / THE FORGOTTEN VEHICLES OF THE GDR / VERGESSENE FAHRZEUGE DER DDR / ЗАБЫТЫЕ АВТОМОБИЛИ ГДР
Od maja do lipca 1945 r. maszyny i urządzenia były rozbierane w ramach reparacji dla Związku Radzieckiego.
Budynki i instalacje fabryczne zostały uratowane przed zburzeniem przez saksońskiego powiernika. W wyniku referendum z 30 kwietnia 1946 r. w sprawie ustawy o przejściu majątku zbrodniarzy wojennych i hitlerowskich na własność społeczeństwa, Phenomen-Werke AG również została wywłaszczona w czerwcu 1946 r. i stała się własnością publiczną. 
Od czerwca 1946 roku nowa firma nosi nazwę Phänomen Werke Zittau, Industrieverwaltung 17, przedsiębiorstwo państwowe Fahrzeugbau w Saksonii. W 1948 roku firma została włączona do IFA. Oprócz produkcji pilnie potrzebnych masowo produkowanych przedmiotów (taczki, łopaty, kilofy) naprawiono tu około 1000 pojazdów Armii Czerwonej. W 1948 rozpoczęto budowę silników stacjonarnych.
W styczniu 1950 roku rozpoczęto seryjną produkcję pierwszej ciężarówki Phänomen Granit 27, która w dużej mierze odpowiadała przedwojennemu typowi Phänomen Granit 1500. Już w 1949 r. kontynuowano przerwane przez wojnę prace rozwojowe nad chłodzonym powietrzem samochodowym silnikiem wysokoprężnym. Produkcja seryjna silnika wysokoprężnego rozpoczęła się w 1954 roku. Został on zamontowany w Phänomen Granit 32. Zmodernizowano także silnik benzynowy i stopniowo zwiększano jego moc. Został zainstalowany w zjawisku Granit 30K. Na początku 1957 roku firma została przemianowana na VEB Robur Werke Zittau. Był to efekt udanego procesu sądowego poprzednich właścicieli firmy o prawa do marki. Również oznaczenie modelu Granit zostało zastąpione przez Garant. Imię Robur pochodzi z łaciny i oznacza moc lub siłę. Taką nazwę nosi również dąb niemiecki (Quercus robur). Nowe logo Robur zostało zaprojektowane w oparciu o wał korbowy. Do firmy dodano kolejne zakłady produkcyjne, w tym karoserię Bautzen, karoserię zimową w Zittau, karoserię Halle, fabrykę sprzętu przeciwpożarowego w Görlitz i fabrykę silników Kamenz.
W tych ostatnich na podstawie Robura opracowano silniki wysokoprężne z 1, 2, 3, 4, 6 i 8 cylindrami. Zakład II znajdował się w Seifhennersdorf, gdzie produkowano układy wydechowe i deski rozdzielcze. Na miejscu znajdowała się również lakiernia. Część budynków dawnego Zakładu II jest wykorzystywana przez inne firmy, część hal, a także dawny budynek administracyjny i jadalnia popadły w ruinę. Podczas gdy mniejsze silniki były wykorzystywane do celów stacjonarnych i wózków widłowych, sześcio- i ośmiocylindrowe o mocy do 110 kW nie wyszły poza fazę rozwoju. Przeznaczone były do planowanej dużej serii ciężarówek, których realizacja została politycznie uniemożliwiona w trakcie podziału produkcji w krajach RWPG. W rozwijającym się dość powoli przemyśle samochodowym w NRD Robur-Werke od samego początku zajmował wiodącą pozycję. Roczna produkcja szybko rosła, rozwijał się eksport i szybko następowały nowe i dalsze osiągnięcia techniczne. Sytuacja ta miała trwać do połowy lat 60. – rok 1966 był punktem kulminacyjnym, kiedy wyprodukowano 7 tys. ciężarówek, z czego 4500 wyeksportowano. W ślad za udanym Garantem w 1961 roku pojawił się Robur LO 2500, którego design odpowiadał aktualnym światowym trendom rozwojowym. Nowoczesna ciężarówka z kabiną wagonową, o ładowności 2,5 t została wyposażona w chłodzony powietrzem silnik benzynowy swojego poprzednika, który został zwiększony do 70 KM.
No tak - to już jednak historia innej niemieckiej marki i niedługo doczeka się ona oddzielnej opowieści.
Szanowni czytelnicy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz