W 1964 roku w Sanockiej Fabryce Autobusów skonstruowano prototyp mikrobusu o oznaczeniu SFA-4 Alfa. Był on przewidywany jako następca pojazdów NYSA N61M oraz ich późniejszych, zmodernizowanych wersji Nysa 501M. Samochody te były produkowane w SFA w SANOKU na podstawie umowy kooperacyjnej z ZBNS NYSA.https://meskibigos.blogspot.com/2021/09/nysa-opowiesc-o-socjalistycznej.html
Jeden z wczesnych prototypów Alfy.
Po tym gdy w Czechosłowacji zaprzestano prac nad mikroautobusem klasy Lux , mowa o Tatrze 603 MB w Polsce dostrzeżono lukę rynkową dla takiego pojazdu.
W tym samym roku rozbudowano zakład w SANOKU o nową halę do produkcji tego pojazdu. Do stycznia 1965 wyprodukowano pierwsze 22 sztuki prototypowe mikrobusu Alfa.
Mikrobus SFA-4 Alfa posiadał metalowe, samonośne nadwozie typu wagonowego. Zostało ono zaprojektowana przez Zdzisława Beksińskiego. 
W przedniej części nadwozia zamontowana została rama pomocnicza,
przeznaczona do montażu jednostki napędowej. Poszycie zewnętrzne
wykonane zostało z blachy stalowej. W prawej ścianie bocznej mikrobusu
umieszczone zostały dwie pary otwieranych ręcznie, zamocowanych na
przedniej krawędzi drzwi, prowadzących do wnętrza pojazdu. W lewej
ścianie bocznej zastosowano natomiast drzwi przeznaczone dla kierowcy. W
ścianie tylnej umieszczono dwuskrzydłowe drzwi, umożliwiające dostęp do przestrzeni bagażowej pojazdu. Wnętrze prototypu o
wysokości 1320 mm, przeznaczone było do przewozu kierowcy oraz 11
pasażerów, wyłącznie na miejscach siedzących.
Początkowo w układzie jezdnym oraz napędowym planowano wykorzystać komponenty z prototypu samochodu osobowego FSO WARSZAWA 210
Do napędu SFA-4 Alfa wykorzystano 4-cylindrowy, rzędowy, gaźnikowy, górnozaworowy silnik S-21 o pojemności skokowej 2120 cm³ i mocy maksymalnej 51,5 kW (70 KM). Jednostka napędowa zblokowana została z 3-biegową manualną skrzynią biegów. Silnik umieszczony został w przedniej części pojazdu nad osią kół przednich, napęd na koła tylne przekazywany był poprzez wał o konstrukcji rurowej.
Zawieszenie kół przednich stanowiły dwa wahacze poprzeczne, sprężyny śrubowe i amortyzatory teleskopowe oraz stabilizator skrętny zamontowany przed osią. Zawieszenie kół tylnych stanowił most napędowy zawieszony na półeliptycznych resorach piórowych, dodatkowo wspartych przez hydrauliczne amortyzatory ramieniowe a docelowo teleskopowe. Według deklaracji z początku 1965 pojazd mógł rozwinąć prędkość do 100 km/h przy dobrych warunkach.
Produkcji mikrobusów przez fabrykę w Sanoku nie podjęto, pomimo zbudowania partii próbnej 10 egzemplarzy, a według innych publikacji, około 20 egzemplarzy
modelu SFA-4 Alfa. Przyczyną była rezygnacja z produkcji tego typu
pojazdów w Sanoku i przeznaczenie mocy produkcyjnych zakładu do
produkcji autobusów średniej pojemności oraz tzw. socjalistyczny podział pracy narzucony przez RWPG. Naszych wschodnich partnerów już i tak mocno drażnił ewidentny sukces rynkowy odniesiony przez samochody ŻUK 
produkowane w Lublinie i samochody NYSA 
produkowane w Nysie. Trzeci samochód podobnej klasy, do tego o nowoczesnej sylwetce, prawdopodobnie przyprawiłby ich o zawał serca.
Niestety nic mi nie wiadomo czy któraś Alfa ocalała i dotrwała do naszych czasów. Jeśli macie takie wiadomości będę wdzięczny. Pewnie nie tylko ja.
UZUPEŁNIENIE
BIBLIOGRAFIA
https://pl.wikipedia.org/wiki/SFA-4_Alfa
http://autosan.cba.pl/historia/historia06.html
Szanowni czytelnicy.
Wiele moich postów nie jest promowanych na Facebooku. Zainteresowanych zachęcam do poszukiwania interesujących ich tematów tu https://meskibigos.blogspot.com/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz