Serdecznie dziękuję administratorowi strony "Ratownictwo Górnicze dawniej i Dziś" https://www.facebook.com/profile.php?id=100057350302320&locale=pl_PL za udostępnienie fotografii archiwalnych oraz ciekawy opis wyposażenia kabiny zastępu ratowniczego, tego rzadkiego i niezwykle ciekawego pojazdu.

fotografia z archiwum "Ratownictwo Górnicze dawniej i Dziś" https://www.facebook.com/profile.php?id=100057350302320&locale=pl_PL

Jest rok przełom lat 1946/1947. W kręgach tzw. władzy zapada decyzja o uruchomieniu produkcji samochodu ciężarowego średniej ładowności, 3-4 tony, z wykorzystaniem rodzimego potencjału przemysłowego i polskiej myśli technicznej. Potrzeby odbudowującego się kraju były ogromne. Transport ówczesny to głównie pojazdy z demobilu wojskowego oraz dostarczane w ramach pomocy UNRA. Dostawy od wielkiego brata były niewielkie - sami musieli się też odbudować po wojnie. Stosunkowo duże zakupy czechosłowackich samochodów Praga LN i RN/RND, SKODA 706R oraz TATRA 111 też były zdecydowanie niewystarczające.

Postanowiono sięgnąć do bogatych doświadczeń przedwojennych.

Przed wrześniem 1939 polski przemysł motoryzacyjny był na etapie dość intensywnego rozwoju. Stało się tak dzięki zakupowi kilku licencji, Fiat, Saurer, Berliet, S.P.A.. Już w lipcu 1928 roku pierwsze 52 samochody URSUS na licencji S.P.A. https://meskibigos.blogspot.com/2021/07/ii-wojna-swiatowa-na-koach-ursus.html opuściło fabrykę by rok później wyprodukowano ich już 300 i ponad 50 autobusów na ich bazie.

W 1930 roku uruchomiono produkcję nowej ciężarówki na licencji Fiata. Polski Fiat 621 występował w wielu wersjach i trzeba przyznać że odegrał ważną rolę w motoryzacji Polski.

https://meskibigos.blogspot.com/2021/07/ii-wojna-swiatowa-na-koach-polski-fiat_23.html

W 1936 roku podjęto pracę nad skonstruowaniem nowego (właściwie to całej serii pojazdów), na wskroś nowoczesnego pojazdu dla gospodarki kraju. Pracę rozpoczęto w Państwowych Zakładach Inżynierii PZInż. Inżynierowie Mieczysław Dębicki, Jan Werner, Stanisław Panczakiewicz wraz z całym zespołem inżynierów, techników i wysoko wykwalifikowanych robotników stworzyli całą serię bardzo nowoczesnych, jak na owe czasy, pojazdów. To właśnie po jeden z tych pojazdów sięgnięto zaraz po II Wojnie Światowej by w oparciu jego konstrukcję stworzyć nową polską ciężarówkę. Wybór padł na model z wagonową kabiną PZInż 703.

Po pewnych zmianach konstrukcyjnych, głównie upraszczających konstrukcję i pozwalających na zastosowanie prostszych technologii Panczakiewicz

Werner i Dębicki pokazali prototyp STAR-a 20.

I tak już w 1948 roku zjechały pierwsze prototypowe egzemplarze samochodu (10-20 szt. - nikt dokładnie nie wie ile ich było), by w następnych latach osiągnąć poziom produkcji na poziomie ponad 7000 szt rocznie. Samochód w przeciwieństwie do swojego pierwowzoru którego nazwa była nijaka otrzymał dźwięczną nazwę "STAR". Oficjalnie w Polsce mówiono że nazwa pochodzi od nazwy miasta w którym produkowano Stara, od Starachowic. Podobnie było z rodowodem konstrukcji. Oficjalnie było to dzieło polskiego robotnika i inżyniera zbudowane z myślą o odbudowie i rozwoju socjalistycznej ojczyzny. O korzeniach w P.Z.Inż. nikt nie wspominał. Natomiast w materiałach reklamujących Stara za granicą STAR to był

The STAR czyli GWIAZDA.

W oparciu o konstrukcję STAR-a 20 rozpoczęto, często małoseryjną produkcję różnych jego wersji. Zanim rozpoczęto w Sanoku seryjną produkcję autobusów STAR N-52,

w różnych zakładach budowano mniej lub bardziej udane konwersje STAR-a 20 na autobus.

Były one uzupełnieniem dostaw z Czechosłowacji oraz polskiej produkcji na podwoziach FIAT 666 RN, BEDFORD oraz LEYLAND LOPS 3/1 czy też rzemieślniczych konwersji samochodów z demobilu oraz poniemieckich na autobusy.

Wszystkie te działania dotyczyły też budowy pojazdów specjalistycznych tak niezbędnych w gospodarce każdego kraju. Dźwigi samobieżne, podnośniki koszowe, pojazdy strażackie, różne cysterny, samobieżne betoniarki, wywrotki, pojazdy dla wojska, mobilne warsztaty itd. Wszystkie takie samochody z powodzeniem wykorzystywały jako bazę STAR-a 20. W latach 40-50-tych dodatkowo niezbędne były mobilne sklepy, zakłady fryzjerskie, szewskie i krawieckie, biblioteki, gabinety stomatologiczne i lekarskie, kinowozy. Słyszałem nawet o STAR-ze 20 w wersji pocztowej a także mobilnej kaplicy. (jeśli ktoś wie coś więcej to będę wdzięczny za

podzielenie się tą wiedzą).

Okręgowa Stacja Ratownictwa Górniczego, ul. Chorzowska, Bytom - zdjęcia

Centralna stacja ratownictwa górniczego S.A. w Bytomiu

undefined

https://www.csrg.bytom.pl/poznaj-csrg-s-a/historia/

Analizując zdobyte zdjęcia, można domniemywać iż była to profesjonalna konstrukcja. Na zdjęciach jest kilka identycznych autobusów o różnych numerach rejestracyjnych. Wygląda na to że była to celowo opracowana i powielana konstrukcja. Pytanie - kto i ile tego wyprodukował. Pojazd prawdopodobnie mógł zabrać drużynę ratowniczą 12 ratowników i był wyposażony w niezbędny sprzęt specjalistyczny. Na 100 % był wyposażony w syrenę alarmową i światła pulsacyjne niebieskie.

fotografia z archiwum "Ratownictwo Górnicze dawniej i Dziś" https://www.facebook.com/profile.php?id=100057350302320&locale=pl_PL

Z informacji otrzymanych od administratora strony "Ratownictwo Górnicze dawniej i Dziś" https://www.facebook.com/profile.php?id=100057350302320&locale=pl_PL

"Na niektórych fotografiach jest mój Dziadek. Zdjęcie naszywki KSRG Milowice, zrobiłem w marcu tego roku. Zdjęć wnętrza tego wozu bojowego nigdy nie widziałem ale napiszę, co wiem. Do środka, tylnymi drzwiami, wchodził jeden lub dwa zastępy ratowników czyli 5 lub 10 osób (zależnie od potrzeb prowadzonej akcji). Siadali na drewnianych ławach, twarzami do siebie. Za plecami wisiały aparaty robocze (oddechowe). Tylna część kabiny ale w tej części w której jechali ratownicy, była zabudowana półkami w której znajdowały się np. zapasowe pochłaniacze i butle do w/w aparatów, sprzęt opatrunkowy, zapasowe maski itp. W kabinie obok kierowcy jechał przeważnie lekarz albo zastępowy. Po obu stronach pojazdu w zewnętrznych schowkach, przewożony był cięższy sprzęt, taki jak wiertarki, łopaty, kilofy, węże, liny itp. Czy w Starachowicach produkowali taki właśnie model, czy może w Sanoku "doklejali" część za kabiną, nie wiem. Wiem natomiast jak wygląda to dzisiaj CSRG kupuje określoną ilość zwykłych autobusów i oddaje je do wyspecjalizowanej firmy, aby ta, przezbroiła je na potrzeby Ratownictwa Górniczego

Ratownictwo Górnicze dawniej i dziś https://www.facebook.com/profile.php?id=100057350302320&locale=pl_PL.

Zachęcam wszystkich do odwiedzania strony "Ratownictwo Górnicze dawniej i Dziś" https://www.facebook.com/profile.php?id=100057350302320&locale=pl_PL. Strona poświęcona ofiarnej pracy ludzi o których słyszymy jedynie wtedy gdy w naszych kopalniach wydarzy się jakaś tragedia. Ratownicy górniczy to prawdziwa elita "Górniczego Stanu". Prowadzą akcje ratunkowe ale też czuwają i prowadzą w kopalniach działania prewencyjne.

Podstawą ratownictwa górniczego w polskich kopalniach węgla kamiennego są ratownicy górniczy zgrupowani w zakładach górniczych. W każdym zakładzie górniczym prowadzącym prace górnicze są drużyny ratownicze liczące nawet do 80 ratowników. Łącznie, w Polsce, ratowników w zakładach górniczych jest ponad 6 tys. Oni stanowią większość ratownictwa górniczego. Natomiast w Centralnej Stacji Ratownictwa Górniczego SA (CSRG) jako najważniejszej jednostce ratownictwa górniczego zgrupowani są zawodowi ratownicy górniczy i ratownicy okresowo delegowani z zakładów górniczych.

Zadania ratownicze CSRG SA wykonuje przez pogotowia górnicze zgrupowane w 3 Okręgowych Stacjach Ratownictwa Górniczego oraz 6 pogotowi specjalistycznych i zawodowych ratowników.

Z dwustopniowego systemu zabezpieczenia ratowniczego wynika, że podstawą ratownictwa górniczego są ratownicy w zakładach górniczych. CSRG SA zabezpiecza zakłady górnicze dyżurującymi przez 24 godz. zastępami (łącznie około 50 ludzi) oraz specjalistycznym sprzętem wspomagającym, prowadzenie akcji, przez kopalniane zastępy ratownicze.

Istota zabezpieczenia ratowniczego przez CSRG SA polega na tym, że w dowolnej chwili w ciągu doby można przesłać na dowolny zakład górniczy kilkunastu ratowników z odpowiednim sprzętem, a w tym czasie zakład górniczy ma czas mobilizować większą ilość swoich ratowników, ponieważ na każdej zmianie roboczej w dni tzw. czarne w podziemiach każdej kopalni dyżurują po dwa zastępy ratownicze (zgodnie z odpowiednimi przepisami ratowniczymi), wykonując najczęściej prace profilaktyki przeciwpożarowej lub inną profilaktykę.

fotografia z archiwum "Ratownictwo Górnicze dawniej i Dziś" https://www.facebook.com/profile.php?id=100057350302320&locale=pl_PL

Trochę tego mało ale liczę na waszą pomoc. Może dzięki niej uda mi się rozszerzyć wiedzę o tym ciekawym pojeździe.

A może ktoś z Was zechce wesprzeć ratowników to zapraszam tu https://www.facebook.com/profile.php?id=100064724795085&locale=pl_PL

fotografia z archiwum "Ratownictwo Górnicze dawniej i Dzis" https://www.facebook.com/profile.php?id=100057350302320&locale=pl_PL

Ratownictwo Górnicze dawniej i dziś | Facebook

fotografia z archiwum "Ratownictwo Górnicze dawniej i Dziś" https://www.facebook.com/profile.php?id=100057350302320&locale=pl_PL

fotografia z archiwum "Ratownictwo Górnicze dawniej i Dzis" https://www.facebook.com/profile.php?id=100057350302320&locale=pl_PL

undefined

fot.https://www.csrg.bytom.pl/poznaj-csrg-s-a/historia/

A to następcy.

Jednostka Ratownictwa Górniczego Sp. z o.o. SY 3587F – Volkswagen Crafter – CSRG Bytom ratownictwo górnicze SY 45939 - Mercedes Benz Sprinter 416 CDI/PS Szczęśniak - CSRG Bytom

SY 36131 - MAN FE 41.360/SIEMAG - CSRG Bytom

BIBLIOGRAFIA

https://www.csrg.bytom.pl/o-nas/historia/

http://www.motoshowminatura.fora.pl/gadamy-o-samochodach,35/autobus-na-podwoziu-samochodu-star-20,20315.html

http://www.jrg-tbg.podkarpacie.com/

Szanowni czytelnicy.

Jeżeli interesuje was szczególnie jakiś model samochodu, historia konkretnej firmy motoryzacyjnej, proszę napiszcie mi o tym w komentarzach. Ja postaram się przeszukać własne zbiory oraz zbiory współpracujących ze mną przyjaciół. Przygotuję wtedy posta w którym spróbuję zaspokoić waszą ciekawość.