Nadszedł czas na opowieść o człowieku któremu udało się zrealizować marzenie które ma sobie wielu z nas. I tak jak dla większości pozostaje ono tylko marzeniem to dla Gunthera Holtorfa stało się marzeniem spełnionym. To marzenie to objechać samochodem świat dookoła i zwiedzić prawie wszystkie kraje świata.
Gunther Holtorf (ur. 4-go lipca 1937 roku w Getyndze. Niemiecki podróżnik, który w latach 1989–2014 odbył podróż dookoła świata w Mercedesie 300GD. Odwiedził 180 państw. Zdobywca Rekordu Guinessa w kategorii największej liczby krajów odwiedzonych samochodem (nie po kolei).
Gunther Holtorf urodził się 4 lipca 1937 w Getyndze. Ukończył liceum we Frankfurcie nad Menem w 1957, przez krótki czas uczęszczał do szkoły oficerskiej, w 1958 roku rozpoczął pracę w liniach lotniczych Lufthansa.
W 1957 zorganizował podróż do Ameryki Środkowej i Południowej dla Bamberger Symphoniker,
którym towarzyszył. W 1962 przeniósł się do Argentyny wraz z pierwszą żoną i córką Sabine, a następnie do Chile skąd w 1965, został wydalony.
Przez krótki czas był kierownikiem Lufthansy na Wyspach Kanaryjskich. Następnie w 1966 z rodziną przeniósł się do Hongkongu.
Po powrocie do Niemiec w 1970 rozstał się z żoną i wziął ponownie ślub. W 1973 przeprowadził się do Indonezji, a sześć lat później w 1979 do Urugwaju.
Zrezygnował z pracy w Lufthansie w 1985 i przeniósł się do linii Hapag Lloyd Flug w Hanowerze. 
Pracował tam jako jako dyrektor. Tam też poznał trzecią żonę, Beatę . Po tym jak odrzucono jego projekt konkurowania z Lufthansą w połączeniach krajowych, złożył rezygnację w 1988. 
W 1988 kupił niebieskiego Mercedesa 300GD, którego nazwał „Otto” i wraz z żoną ruszyli w podróż po Afryce. W trakcie wyprawy para postanowiła się rozwieść, ale mimo rozstania, Gunther Holtorf chciał kontynuować podróż. Dzięki ogłoszeniu, które zamieścił w Die Zeit, w 1989 poznał Christine (która później została jego żoną). Dokonali przeróbek samochodu, tak by nadać mu cechy mini kampera. W 1990 razem wrócili do Afryki. Pierwotny plan zakładał dwuletnią podróż. Przejechanie Afryki zajęło parze 5 lat, następnie podjęli decyzję o kontynuowaniu podróży w Ameryce Południowej, gdzie samochód został dostarczony w kontenerze drogą morską.
Do końca 1997 odwiedzili każdy kraj na południe od Amazonki, a w 1998 w Argentynie przebyli dwustutysięczny kilometr podróży. Do USA przybyli w 1999. Niemal cały rok 2000 i 2001 Otto spędził w magazynie. Następnym celem była Nowa Zelandia, Australia, kilka państw afrykańskich oraz Portugalia i Austria w Europie.
W 2003 u Christine wykryto pierwsze objawy rozwijającego się guza.
Jednym ze środków finansowania wyprawy był atlas Dżakarty (początkowo mapa), który Gunther Holtorf opracował jeszcze w 1977. Podczas podróży Gunther i Christine wielokrotnie wracali do Dżakarty, zostawiając samochód w innym kraju, by wprowadzać dalsze poprawki do atlasu, który z czasem rozrósł się do ponad 400 stron. Prace nad atlasem spowalniały podróż, a jednocześnie rosła w tym zakresie konkurencja. W 2005 Gunther Holtorf zarzucił prace nad nim i skupił się wyłącznie na podróży.
W 2005 Gunther i Christine rozpoczęli podróż wLibii, będącej 69. krajem na trasie. W sierpniu tego samego roku dotarli do Kazachstanu, będącego setnym krajem, gdzie jednocześnie przekroczyli 500 000 kilometrów.
Ze względu na pogarszający się stan zdrowia, w 2007 Christine
zrobiła przerwę w podróży, a zastąpił ją jej syn Martin, którego Gunther
kilka lat wcześniej adoptował. Christine podjęła podróż w kolejnym
roku, podczas podróży przez Wyspy Karaibskie . Musiała ostatecznie zrezygnować w 2009. W 2010 Christine i Gunther wzięli ślub, zaś 2 tygodnie później
Christine zmarła. Wcześniej poprosiła Gunthera, by ten kontynuował
podróż.
W czerwcu 2011 Gunther Holtorf był pierwszym zmotoryzowanym turystą z Zachodu w Korei Północnej – wizyta doszła do skutku dzięki wydatnej pomocy Ministerstwa Spraw Zagranicznych RFN. Po miesiącach ustaleń i dokładnym zaplanowaniu trasy, zezwolono na przetransportowanie Otto z chińskiego portu Dalian do północnokoreańskiego Namp'o. Pobyt był ściśle nadzorowany przez koreańskie władze. Non stop towarzyszyli mu agenci koreańskich służb specjalnych. Z trudnościami dyplomatycznymi Gunther Holtorf spotkał się też m.in. przy pobycie na Białorusi w Chinach i na Kubie.
W 2013 razem z Guntherem podróżowała też jego przyjaciółka, Elke Dreweck.
Gunther Holtorf zakończył swoją podróż w Berlinie pod Bramą Brabedburską w październiku 2014, po pokonaniu 884 tys. kilometrów. Ostatnim krajem, który odwiedził, była Białoruś.
Otto został sprzedany do muzeum MERCEDES BENZ WELT w Stuttgarcie.
Mimo iż oficjalnie Mercedes Benz nie sponsorował podróży Gunthera Holtorfa to jednak wielokrotnie pomagał mu w kwestiach wizowych, transportowych czy serwisowych.
Otto jest Mercedesem 300GD, model W461, wyprodukowanym w 1988, o numerach rejestracyjnych FB 126 C.
Na cele podróży został przebudowany: w tylnej części zamontowano materac, pod nim zainstalowano urządzenia kuchenne. Na dachu umieszczono skrzynie na dodatkowy sprzęt. Samochód jeździł z ładunkiem około 500 kilogramów. Gunther Holtorf dbał o samochód, regularnie dokonując wymiany oleju i zużywających się części, dzięki temu udało się uniknąć awarii, których nie dałoby się usunąć samodzielnie. Choć samochód mógł osiągać 130 km/h, rzadko kiedy przekraczał 80 km/h.
26 lat dookoła świata to ekstremalna próba dla samochodu. Drogi, bezdroża, zmienne warunki klimatyczne, tropiki i arktyczna zima, potrafią się dać we znaki nawet takim twardzielom, jak G-klasse. Zwłaszcza, że podróż nie polegała jedynie na przejechaniu wzdłuż każdego kontynentu, a na dokładnym zwiedzaniu każdego napotykanego kraju. W sumie na liczniku pojawiło się 890 000 km.W tym czasie samochód nie przechodził naprawy głównej silnika. Świadczy to dobitnie o jakości pojazdów spod znaku trójramiennej gwiazdy.
Szanowni czytelnicy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz