БТР-152 на базе Trabant P 601.

Wbrew pozorom nie będę tu pisał o pojazdach wojskowych lecz opisanej przeze mnie historii nie należy traktować z przymrużeniem oka.

Ein Schützenpanzerwagen vom Typ BTR-152 im Technik Museum Pütnitz - Fahrzeugbilder.de

SVP 152 / BTR 152

Starsi, zapewne dobrze pamiętają a młodsi mogą sobie przeczytać, ( wszelkie źródła na ten temat są ogólnie dostępne), w internecie lub w bibliotece analogowej że armie dawnego Układu Warszawskiego, opierały się głównie na uzbrojeniu rodem z kraju Wielkiego Brata na wschodzie. Dotyczyło to absolutnie każdego rodzaju wyposażenia. Procent nasycenia sowieckim sprzętem, był różny w różnych krajach. Kraje takie jak Polska i Czechosłowacja, w dosyć dużym stopniu korzystały też z własnych rozwiązań. NRD w swojej NVA - Narodowo Ludowej Armii, poza samochodami osobowymi, Wartburg, Trabant, Barkas, SACHSENRING P2 i P3 i lekkimi ciężarówkami IFA, Robur, G5, Phänomen oray motocyklami MZ używało sprzętu sowieckiego.

Geländewagen IFA P 3- Oldtimer der NVA - YouTube

SACHSENRING P3

SACHSENRING P2

File:Robur LO 2002 pic4.JPG - Wikimedia Commons ROBUR L1800 Wohnmobil im NVA-Lastwagen: Könnern: Ehepaar baute NVA-Lastwagen W50 zum Wohnmobil um

IFA W50

IFA G5

WARTBURG 353/400

TRABANT 601 TRAMP

Ogólnie, wszystkim osobom, interesującym się sprawami związanymi z wojskowością, obronnością, uzbrojeniem, techniką wojskową, wiadomo że na nic zda się super sprzęt i uzbrojenie jeśli nie będzie ludzi potrafiących obsługiwać ten sprzęt. W krajach totalitarnych, przykłada się ogromną wagę, do budowy silnej i licznej armii oraz wyszkolonych rezerw osobowych czyli tzw. "Mięsa Armatniego".

Już bowiem, wielki teoretyk wojskowości, urodzony we Wrocławiu, gen. Carl Phillip Gottlieb von Clausewitz, powiedział że " Wojna jest jedynie kontynuacją polityki innymi środkami, oraz że Pokój to zawieszenie broni pomiędzy dwiema wojnami.".

Jeśli do tego dodamy stare rzymskie powiedzenie, przypisywane Tytusowi Liwiuszowi, "Si vis pacem, para bellum" - "Chcesz pokoju szykuj się do wojny" nie będzie niczym dziwnym że kraje pod rządami totalitarnymi, często skłócone z sąsiadami, same prowadząc politykę agresywną, intensywnie, do tej wojny się szykują. Nie należy do rzadkości, zaangażowanie ogółu obywali w proces budowy obronności (tak było a Albanii za rządów Envera Hodży) a nawet wykorzystywania w tym celu dzieci. O ile w Polsce, sprowadzało się to do, wesołych, lekcji "Przysposobienia Obronnego", to na przykład w ZSRR traktowano to bardzo poważnie. Podobnie było w Niemieckiej Republice Demokratycznej. Zarówno w "Pionierorganisation Ernst Thälmann", zrzeszającej dzieci w wieku szkolnym

jak i w "Freie Deutsche Jugend" FDJ , obejmującą młodzież starszą, na szeroką skalę, zajęcia mające przygotować ją do bycia w przyszłości, żołnierzem, niezłomnie stojącym na straży Marksizmu i Leninizmu, przywódców partii komunistycznej, no i oczywiście socjalistycznej ojczyzny.

Nie powiem że wszystko, czego tam uczono, było złe i nieprzydatne. Poza indoktrynacją polityczną, ogromna ilość zajęć dawała dobrą bazę do wejścia w dorosłe życie. Uczono tam wielu praktycznych umiejętności, dziś często zapomnianych. Starsi oraz współcześni harcerze i skauci dobrze wiedzą jakich.

Jedną z nich była umiejętność prowadzenia pojazdów mechanicznych. Armia będzie przecież, tysięcy kierowców. Będą oni w przyszłości kierować czołgami, ciężarówkami, dżipami czy transporterami opancerzonymi.

Trudno jednak, podczas szkolenia kandydatów na kierowców, posadzić ich za kierownicą np. KTO ROSOMAK. Samo mówienie, opowiadanie czy nawet oglądanie filmów instruktarzowych, nie zastąpi fizycznego uczestnictwa w kierowaniu pojazdem. Będzie nudne i nieatrakcyjne.

Hausarbeit machen Blütenblatt Lebensmittelmarkt trabant umbau amazon vorsichtig bevorzugt Weiß

Zdawano sobie z tego sprawę w NVA oraz w kierownictwie partii SED. Jednocześnie chciano by dzieci i młodzież z zapałem i radością uczestniczyła w tych zajęciach. Postanowiono więc budować pojazdy imitujące pojazdy wojskowe, gabarytami jednak, przystające do wzrostu i wagi kursantów.

Panzer Trabi für Trebus - IFA-Freunde-Trebus

Budowę takich pojazdów zlecono w 1959 roku, VEB Automobilwerk Sachsenring Zwickau. Firma ta to nikt inny jak producent polarnych Trabantów. Konstruktorzy za podstawę wzięli Trabanta w wersji Tramp. By pojazd był wizualnie atrakcyjny postanowiono wzorować się na sowieckim transporterze opancerzonym BTR 152. W niemieckiej nomenklaturze był on oznaczony jako SPW 152, „Schützenpanzerwagen 152”. Był to pojazd powszechnie użytkowany w NVA oraz Volkspolizei. Potocznie żołnierze nazywali „Eisenschweinem” czyli Żelazna Świnia.

Musterseite

W aktach Archiwum Miejskiego Halle, pod sygnaturą 15/1, znajduje się projekt uchwały z 14 czerwca 1967 r., który przewidywał powołanie do 7 października 1967 r. gabinetu wojskowo-politycznego w Domu Młodych Pionierów , 1967.

W tym kontekście właścicielem pojazdu do jesieni 1989 roku był Urząd Miasta Halle/Sa., Dom Młodych Pionierów „Fritz Weineck”, AG Junger VK, Peißnitzinsel 4.

Konwersja na model SPW została przeprowadzona dnia zgodnie z instrukcjami rady powiatu i kierownictwa okręgu SED Halle w VEB IFA Fahrzeugwerke Halle.

Trabant Museum in Prague - YouTube

Nadwozie opracowała i wykonała VEB IFA Farzeugwerke w Halle. Z Trabanta wykorzystano płytę podłogową, kompletne przednie i tylne zawieszenie wraz z układem hamulcowym, silnikiem, skrzynią biegów i układem wydechowym. Ponadto zaadaptowano przednie siedzenia oraz deskę rozdzielczą i układ kierowniczy. Dodano trzecią oś z tyłu. Nie posiadała ona jednak hamowana.

OLDTIMERTREFFEN ALTERODE 2006 Trabant Kübel 601 NVA Panzer GST MZ ES 250 classic car Tank SPW - YouTube

Pojazd miał długość: 4,20 m / Szerokość: 1,45 m / Wysokość: 1,50 m. Ważył: 800kg - Posiadał 2 miejsca siedzące z przodu oraz dwie ławki z tyłu dla 6 osób.

Nadwozie, imitujące SPW 152, wykonano z cienkich płyt stalowych.

Pojazd wyposażono w plandekę. Przeznaczenie pojazdu jako pojazdu do nauki jazdy wymusiło zamontowanie drugiego zastrzału z kompletem pedałów dla instruktora.

W stosunku do SPW 152, nasz pojazd jest luźną jego kopią w skali 1:2.

Ogółem zbudowano trzy takie pojazdy. Drugi identycznie skonstruowany pojazd został oddany do użytku w latach 1978/79 w fabryce naprawy pojazdów mechanicznych w Halle/Sa, oddział Holzplatz, za co jego budowniczowie zostali odznaczeni. Trzeci egzemplarz został zbudowany w pionierskim domu w Halle an der Saale w 1983 roku. Niestety nie udało mi się ustalić jakie były ich losy. Wiadomo że brały one czynny udział w patriotycznym szkoleniu młodzieży. Uczestniczyły w różnych zawodach oraz młodzieżowych poligonach wojskowych. Dumnie jechały w pochodach pierwszomajowych oraz innych paradach organizowanych przez władze NRD.

Jeżeli podobają się Wam moje felietony i czekacie na następne to zawsze możecie postawić mi kawę.

Pragnę tu serdecznie podziękować wszystkim którzy wsparli moją twórczość i postawili mi wirtualną kawę. Pozwoli mi tworzyć jeszcze ciekawsze felietony o motoryzacji.

buycoffee.to/meskibigos

Do naszych czasów zachował jeden taki pojazd. Do dziś zachowało się też mnóstwo zdjęć, instrukcji obsługi, regulaminów i innych wydawnictw związanych z tym pojazdem. Muzeum Zwickau kupiło go w 2009 roku za 9 000 euro.

Po rekonstrukcji w 2019 roku znalazł swoje miejsce obok Sachsenringa P240 Repräsentant i Sachenringa P3.

4. Schützenpanzerwagen für Kinder, SPW 152, Trabant, Halle/Saale

Wraz z zachowanymi dokumentami (książki dla dzieci, zabawki, instrukcje szkoleniowe, zdjęcia, egzemplarze gazet itp.) pojazd ten jest świadectwem ducha czasu oraz indoktrynacji i militaryzacji dzieci i młodzieży w byłej NRD.

Każda stolica powiatu i wiele większych miast utrzymywało domy pionierskie z takimi bazami przed wojskowymi. Mieli oczywiście swobodę w wyborze sprzętu wojskowego i byli silnie uzależnieni od lokalnego przemysłu i jego możliwości produkcyjnych. Mimo pozorów atrakcyjności, iluzji dobrej "Zabawy w Wojnę", wszystko sprowadzało się do oswojenia dzieciaków z bronią, hukiem wystrzałów i ukształtowania z nich posłusznych, bezwolnych biorobotów do zabijania.

Obecnie, stojąc w muzeum Augusta Horcha w Zwickau, ubogaca muzealną kolekcję ale jest też przestrogą dla następnych pokoleń.

Szanowni czytelnicy.

Jeżeli interesuje was szczególnie jakiś model samochodu, historia konkretnej firmy motoryzacyjnej, proszę napiszcie mi o tym w komentarzach. Ja postaram się przeszukać własne zbiory oraz zbiory współpracujących ze mną przyjaciół. Przygotuję wtedy posta w którym spróbuję zaspokoić waszą ciekawość.