Opisując samochody z okresu II Wojny Światowej w kilku z nich wspominałem a o innych w felietonach z cyklu AUTO STORY pisałem. Mowa o samochodach pływających. O nich wszystkich niedługo będziecie mogli przeczytać na łamach Męskiego Bigosu.

Były to Škoda MOŽ-2 https://meskibigos.blogspot.com/2021/11/auto-story-skoda-moz-2.html

VW SCHWIMMWAGEN

FORD GPA

jego radziecki klon GAZ 46 MAV

HORCH P2 SCHWIMMWAGEN

Prace nad tego typu pojazdami trwały już od lat 20-tych XX wieku. Rozwój jednostek specjalistycznych / desant morski, desant powietrzny, jednostki komandosów / wymuszał na producentach samochodów zdolnych samodzielnie pokonywać niewielkie przeszkody wodne i uczestniczyć w desancie morskim czy forsować rzeki i jeziora. Oprócz małych samochodów konstruowano też pływające ciężarówki a nawet czołgi. Może i o nich kiedyś napiszę. Może nawet powstanie cykl felietonów o historii czołgów i innych wozów bojowych. Jeśli interesuje was ta tematyka to proszę napiszcie mi o tym.

W Europie dużą wagę do rozwoju tego rodzaju pojazdów przywiązywano w Niemczech. Doktryna Wojenna III Rzeszy zakładała szybkie przemieszczanie się dużych związków taktycznych Wehrmachtu, pokonywanie przeciwnika przy pomocy zmasowanego ataku wojsk maksymalnie wyposażonych w środki bojowy i szybki transport. Zakładano również użycie dużych jednostek spadochronowych.

Wszędzie tam przydatne były amfibie czyli auta pływające.

Jedną z firm które podjęły prace nad takim pojazdem była firma TRIPPEL Werke GmbH w Homburgu.

Ale może zacznijmy historię od początku.

Ta historia zaczyna się w Darmstadt, w 1908 roku, kiedy rodzi się Hans Trippel, marzycielski i wytrwały Niemiec, który dużą część swojego dorosłego życia (przeżył 93 lat) poświęcił projektowaniu i budowie pojazdów amfibii.

Po drodze, w 1934 roku, na krótko związał się z lotnictwem i był pilotem doświadczalnym, ale dojście Hitlera do władzy sprawiło, że zobaczył, że może być ten układ pozwoli mu zrealizować swoje projekty. Przystąpienie do partii nazistowskiej było niezbędne, aby rozwiązać wszystkie problemy, które mogły powstać przy uruchomieniu produkcji amfibii. To było tzw. mniejsze zło. Około 1937 rozpoczął produkcję SG6/38

w swojej małej fabryce Trippel Werke GmbH w Homburgu, amfibii z napędem na przednie koła i 2-litrowym silnikiem Adlera.

Wraz z wybuchem II wojny światowej gwałtownie wzrosło zapotrzebowanie na amfibie, a Trippel, który został w międzyczasie obersturmbannführerem w SS oraz doradcą Hitlera, dostrzegł w tym wielką szansę. Dzieje się tak dlatego, że po zajęciu Francji przez wojska niemieckie reaktywowano tamtejsze fabryki samolotów i pojazdów. Wznowiono w nich produkcjię pojazdów, samolotów, silników i wyposażenia do nazistowskiej machiny wojennej. W tym procesie dobrze poinformowany Hans Trippel zdołał przejąć fabrykę Bugatti, przenosząc tam działalność Trippel Werke GmbH. Spowodowało to liczne perturbacje na wysokim szczeblu. Do tego stopnia że mediacją w sporze o zarząd nad fabryką w Molsheim zaangażował się sam admirał Wilhelm Canaris. Nie znam wszystkich szczegółów procesu, w którym niemiecka marynarka wojenna miała być mediatorem. Po powrocie do Molsheim Hans Trippel musiał zwrócić maszyny, które Ettore Bugatti przeniósł do Bordeaux.

Wkrótce z niegdyś dumnej fabryki Bugatti wyjeżdżało co miesiąc 20 amfibii w wojskowej wersji zmodyfikowanej przy pomocy niektórych francuskich inżynierów firmy. Wersja „Bugatti” SG6 miała napęd na wszystkie koła i była wyposażona w 2,5-litrowy silnik Opla Kapitana, produkowanego w Rüsselsheim.

W fabryce w Molsheim zbudowano dwa modele amfibii „Bugatti” Trippela: SG6/38 Pionier i mniejszy, nowocześniejszy SG6/41, w łącznej liczbie około 1000 sztuk. SG był akronimem od „Schwimmfähiger Geländewagen” lub „terenowej amfibii” i był produkowany w fabryce Bugatti do 1943 roku. Racjonalizacja środków produkcji Rzeszy, planowana przez Alberta Speera, zdecydowała o zaprzestaniu produkcji SG6. Ustępił on miejsca prostszemu, tańszemu i skuteczniejszemu VW Typ 166 Swimmwagen, zaprojektowanemu przez Ferdinanda Porsche i Erwina Kommendę.

Trippel SG6/38 na placu fabryki Bugatti w Molsheim.

Po wojnie firma Protek Gesellschaft für Industrieentwicklungen d. TRIPPEL próbowała ponownie zaistnieć na rynku motoryzacyjnym produkując mikrosamochody Trippel SK10. Produkowała je od 1949 do 58 roku. Skończyło się na wyprodukowaniu 25 egzemplarzy modelu SK10 i 2 sztuk kabrioletu Trippel 750. Na tym historia firmy Trippel się kończy.

Trippel SK10 Sport - All Car Index Trippel SK 10 Prospekt 1950 aus PKW – deutsche Firmen

Popatrzmy teraz na te stare archiwalne zdjęcia. Trippel to dzisiaj wyjątkowa rzadkość a większość ludzi nawet nie wie że takie pojazdy istniały.

BIBLIOGRAFIA

https://www.jornaldosclassicos.com/2020/06/04/trippel-sg6-o-bugatti-anfibio-e-todo-o-terreno/

Szanowni czytelnicy.

Jeżeli interesuje was szczególnie jakiś model samochodu, historia konkretnej firmy motoryzacyjnej, proszę napiszcie mi o tym w komentarzach. Ja postaram się przeszukać własne zbiory oraz zbiory współpracujących ze mną przyjaciół. Przygotuję wtedy posta w którym spróbuję zaspokoić waszą ciekawość.