Nową stronę w historii pojazdów terenowych Gorky otworzył GAZ-69, opracowany pod kierownictwem Grigorija Wassermana w 1950 r. I opanowany w 1953 r.

Otrzymał zapożyczony od Pobiedy 52-konny silnik i 3-biegową skrzynię biegów. Od podstaw opracowano zaś, czterowałkową skrzynię rozdzielczą z wbudowanym demultiplikatorem i rozłączającym sprzęgłem przedniej osi. Podobnie jak dzisiejsze GAZ SOBOL, montowano go oddzielnie od skrzyni biegów. Przełożenia - 1,15 i 2,78.

Wraz z modelem podstawowym wyprodukowano wygodniejszy pięcio miejscowy GAZ-69A, potocznie zwany "Komandorka" i amfibię GAZ-46.

GAZ 46

W 1956 r. Produkcja Gazów „sześćdziesięciu dziewiątych” została całkowicie przeniesiona do zakładów UAZ. Produkowano je tam do 1973 roku.

Przez dwie dekady siły oba zakłady wyprodukowały 634 000 takich „gazików”.

Stworzony został przez zespół projektantów z Gorky Automobile Plant (F. A. Lependin, G. K. Shneider, B. N. Pankratov, S. G. Zislin, V. F. Filyukov, V. I. Podolsky, V. S. Solovyov, pod przewodnictwem G. M. Wassermana) w celu zastąpienia modelu GAZ-67B.

GAZ 67

Rozwój samochodu rozpoczął się w 1946 roku, prototypy produkowano od 1948 roku. Pierwsze prototypy nosiły nazwę «Труженик» „Truzhenik”. Po polsku znaczy to mniej więcej "Robotnik lub Pracownik.

Produkcję seryjną rozpoczęto 25 sierpnia 1953 r. Produkowano w GAZ-ie do 1956 r., później produkcję przeniesiono w całości do Uljanowska – do byłego UlZIS, który w czasie wojny montował ciężarówki ZIS-5V, a pod koniec lat 40. XX w. ciężarówki – GAZ-MM. Wraz z rozpoczęciem produkcji GAZ-69 nazwę przedsiębiorstwa zmieniono na Zakład Samochodowy w Uljanowsku (UAZ).

GAZ-69A

Od samego początku nowy samochód był produkowany w dwóch wersjach: GAZ-69 z dwudrzwiowym, ośmiomiejscowym nadwoziem (sześć osób na podłużnych trzyosobowych ławkach, składana tylna klapa) oraz rolniczy (dowódca) GAZ-69A z czterodrzwiowe, pięciomiejscowe nadwozie z wygodnym trzymiejscowym tylnym siedzeniem.

Fabryka Gorkiego rozpoczęła produkcję rodziny GAZ-69 w 1953 r., Równolegle (od grudnia 1954 r.) te pojazdy terenowe były również montowane w Fabryce Samochodów w Uljanowsku. Po 1956 roku UAZ przejął całkowitą produkcję GAZ-69 i GAZ-69A z silnikami własnej produkcji.

GAZ 69 z wyciągarką

W oparciu o podwozie GAZ-69 i wzmocnione nadwozie nośne Pobeda, w połowie 1955 roku fabryka Gorkiego rozpoczęła produkcję oryginalnego samochodu osobowego z napędem na wszystkie koła GAZ-M-72 będącego kompilacją GAZ M20 POBIEDA i GAZ 69.

O tym samochodzie możecie poczytać https://meskibigos.blogspot.com/2023/07/439-gaz-m72-pierwszy-suv.html

Ponadto od 1952 r. Zakład produkuje małe płazy GAZ-46 (MAV) przy użyciu jednostek GAZ-69. W 1970 roku UAZ opracował zmodernizowaną wersję GAZ-69-68 z osiami z ciężarówki UAZ-452. GAZ-69 bazował także na wyrzutni rakiet przeciwpancernych 2P26 do wystrzeliwania 4 rakiet kierowanych (PPK) kompleksu 2K15 „Szmel”. Na bazie napędu na wszystkie koła GAZ-69 powstał prototyp furgonetki GAZ-19 z układem kół 4x2 do obsługi instytucji pocztowych. Автомодельное бюро: ГАЗ-19/ГАЗ-19А

GAZ 19

GAZ 69A KOMANDORKA

GAZ 69A - tył pojazdu

W ciągu dwóch dekad produkcji GAZ-69 i GAZ-69A wyprodukowano ponad 600 tysięcy samochodów. GAZ-69 był eksportowany do 56 krajów świata w różnych wersjach klimatycznych (GAZ-69M i GAZ-69AM), ponadto w 1957 roku dokumentacja techniczna do produkcji masowej została przeniesiona do rumuńskiej firmy ARO (samochody IMS-57 i ARO -M461), a w 1962 r. - do Korei Północnej.

ARO M59 - licencyjna wersja GAZ 69

ARO M461 - licencyjna wersja GAZ 69

Silnik, skrzynia biegów

Informacje na temat konstrukcji rzędowych sześcio- i czterocylindrowych silników GAZ można znaleźć w moich postach o GAZ M20 POBIEDA i GAZ-11.

GAZ 69 - tablica zegarów

Filtr powietrza olejowy inercyjny. W układzie smarowania znajdują się dwa filtry oleju - zgrubny, pełnoprzepływowy filtr szczelinowy z osadnikiem (pakiet metalowych dysków ze szczelinami, wymuszone czyszczenie szczelin poprzez ręczne obracanie wirnika) oraz filtr dokładny z wymiennym elementem DASFO (kartonowa dwuczęściowa samochodowa super-miska filtracyjna), służył jedynie do spuszczania oleju do skrzyni korbowej.

GAZ 69 - Komora silnika

Sprzęgło jest suche, jednotarczowe. Skrzynia biegów jest trzybiegowa, dwukierunkowa, z synchronizatorami na 2. i 3. biegu, podobnie jak skrzynia biegów samochodu GAZ-M-20 Pobieda. Różni się jedynie mechanizmem zmiany biegów z dźwignią zmiany biegów „montowaną w podłodze” (w Pobiedzie dźwignia znajduje się na kolumnie kierownicy).

Skrzynia rozdzielcza jest typu zębatego i ma dwa biegi o przełożeniach 1,15 i 2,78. Niski bieg (2,78) można włączyć dopiero po włączeniu przedniej osi. Istnieją trzy wały kardana: pośredni (między skrzynią biegów a skrzynią rozdzielczą), tylny i przedni.

GAZ 69 - Wnętrze przodu pojazdu

Przekładnia główna jest jednoskosowa, z zębem spiralnym. Mechanizm różnicowy z dwoma satelitami. Półosie są całkowicie nieobciążone. Piasty osi przedniej były wymienne, co pozwoliło nieznacznie zmniejszyć zużycie paliwa na drogach o dobrej nawierzchni. Kierowca odkręcał kapturek ochronny za pomocą klucza nasadowego rurkowego (ten sam klucz służył do regulacji łożysk piasty), następnie za pomocą sześciokąta na „12” łączył i rozłączał sprzęgło.

We wczesnych samochodach moment obrotowy przenoszony jest na piastę poprzez stożkową „nasadkę”.

Rozmiar opon samochodowych - 6,50-16

GAZ 69A - Wnętrze tyłu pojazdu

Różne zakłady naprawy samochodów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ZSRR modyfikowały samochód, usuwając markizę i instalując całkowicie metalowy dach. Podobnie postępowała Armia Radziecka dostosowując pojazd do swoich potrzeb.

От «Труженика» до «козла»: история легендарного ГАЗ-69 Автомобильный портал 5 Колесо

GAZ 69A ze sztywnym dachem - prototyp

Nadwozie samochodów GAZ-69 i GAZ-69A jest otwarte, ze zdejmowaną markizą na zdejmowanej metalowej ramie. Górne boki drzwi są zdejmowane z płótna na metalowych łukach (ze szkłem).

W literaturze krajowej nadwozie określane jest jako „faeton” na tej podstawie, że posiadało zdejmowane, a nie podnoszone szyby boczne. Ramy przedniej szyby unoszące się do przodu i do góry sprawiały. Po złożeniu markizy przednia szyba została całkowicie złożona na wspornikach maski i zabezpieczona haczykami. Nagrzewnica umieszczona w kabinie dostarczała ciepłe powietrze wyłącznie na przednią szybę za pomocą wentylatora elektrycznego. Ciepłe powietrze docierało do stóp kierowcy i pasażera dopiero wtedy, gdy samochód przejeżdżał przez wlot powietrza otwierany za maską. Zimą w zaparkowanym samochodzie było zimno.

Boczne panele poszycia maski można było zdjąć, co latem znacznie ułatwiało chłodzenie silnika. GAZ-69 ma ośmiomiejscowe nadwozie, kierowca i jeden pasażer siedzą z przodu, sześciu pasażerów umieszczono na trzymiejscowych, bocznych ławkach podnoszonych, pod którymi znajdują się skrzynki z narzędziami. GAZ-69 przeznaczony jest do transportu rannego na noszach karetki. Tył przedniego siedzenia pasażera odchyla się do przodu, nosze mocuje się w uchwytach na poręczy pasażera i z tyłu samochodu. Lewe drzwi kierowcy są węższe niż prawe drzwi pasażera i mają inny kształt. Koło zapasowe znajduje się za drzwiami kierowcy na wsporniku.

Wnętrze GAZ 69

GAZ 69A - Współczesny rosyjski restyling

GAZ 69 - Zmota do wyścigów terenowych

Taśma produkcyjna w zakładach GAZ

GAZ-69A - czterodrzwiowy, pięciomiejscowy.

Dostęp do bagażnika z przedziału pasażerskiego (jak w samochodach z nadwoziem kombi i hatchback) jest niemożliwy. Tylna klapa GAZ-69 i GAZ-69A jest składana, podwójna, wewnętrzna przestrzeń z boku przeznaczona jest do przechowywania liny holowniczej, trójkąta ostrzegawczego i innych przedmiotów.

GAZ-69A ma jeden zbiornik paliwa, GAZ-69 ma dwa.

Na ramie samochodu znajdował się zamontowany gruboziarnisty filtr paliwa (z miską olejową). Drobny filtr paliwa był przy pompie paliwa. Kierowca mógł zmierzyć poziom benzyny w głównym zbiorniku paliwa samochodu GAZ-69 bez wstawania (miarka poziomu za dźwigniami skrzyni rozdzielczej).

W GAZ-69 zainstalowano także dodatkowy zbiornik paliwa - pod siedzeniem pasażera. Wentylacja dodatkowego zbiornika paliwa znajduje się pod podłogą nadwozia. Tankowanie – przy otwartych drzwiach pasażera.

Wskaźnik na desce rozdzielczej pokazywał ilość paliwa tylko w zbiorniku głównym. Ile benzyny znajduje się w dodatkowym zbiorniku, możesz dowiedzieć się jedynie zaglądając do szyjki wlewu. Przełącznik zbiornika paliwa znajduje się na podłodze siedzenia kierowcy.

Kąt zwisu przedniego (kąt natarcia) - 45°

Kąt zwisu tylnego (kąt zejścia) - 35 °

GAZ 69 z przyczepą

GAZ 69A z demobilu Wojska Polskiego

Dziś GAZ 69 i 69A to prawdziwe klasyki. Produkcję zakończono ponad 50 lat temu. Z racji iż był to samochód wykorzystywany przez wojsko jest dosyć łatwo dostępny. Można go kupić na wolnym rynku lub z demobilu sprzedawanego przez Agencję Mienia Wojskowego. Często te samochody są ciągle eksploatowane w Wojsku Polskim. Sam znam jednostkę wojskową gdzie ciągle jeszcze jeżdżą te samochody.

GAZ 69 w służbie Milicji Obywatelskiej

Poza wojskiem GAZ 69 był szeroko wykorzystywany w Milicji i Policji, przez służby leśne, ratownictwo górskie, służby geodezyjne oraz w firmach poszukujących gazu ziemnego i ropy naftowej. Samochód był też szeroko eksportowany. ?Był na wyposażeniu wielu armii świata. B ył w wielu krajach dostępny na wolnym rynku.

Współczesny tuning GAZ 69

GAZ 19 - Odmiana Gaz 69 ze sztywnym nadwoziem i napędem tylko na tył.

Może być zdjęciem przedstawiającym pług śnieżny i tekst

W 1959 roku, na bazie GAZ 69 zbudowano nawet prototyp ciągnika siodłowego.

Dziś jest też często samochodem używanym w wyścigach terenowych. Często z innym silnikiem, innym zawieszeniem i napędem. Jest też, przede wszystkim zabytkiem motoryzacji.

Jeżeli podobają się Wam moje felietony i czekacie na następne to zawsze możecie postawić mi kawę.

Pragnę tu serdecznie podziękować wszystkim którzy wsparli moją twórczość i postawili mi wirtualną kawę. Pozwoli mi ona tworzyć jeszcze ciekawsze felietony o motoryzacji.

buycoffee.to/meskibigos

Szanowni czytelnicy.

Jeżeli interesuje was szczególnie jakiś model samochodu, historia konkretnej firmy motoryzacyjnej, proszę napiszcie mi o tym w komentarzach. Ja postaram się przeszukać własne zbiory oraz zbiory współpracujących ze mną przyjaciół. Przygotuję wtedy posta w którym spróbuję zaspokoić waszą ciekawość.